Strandapósturinn - 01.06.2014, Síða 104

102
hátt í það sem kindur hans voru metnar á. Hákarlaveiðar voru
þar af leiðandi afar mikilvægar fyrir afkomu hans.
Jón var 55 ára þegar hann lést og erfingjarnir „hér í byggðar-
lagi öllum óþekktir“, eins og hreppstjóri orðar það í formála að
uppskriftinni. Einhverjir þóttust þó vita að Eiríkur bróðir hans
væri sýslumaður í Snæfellsnessýslu. Honum skrifaði Jón Jónsson
sýslumaður 28. nóvember 1825 og útskýrði að Jón Sverrisson
hefði verið í sýslunni „um nokkur undanfarin ár“ og væri nú
látinn. Hann hafði „heyrt eftir honum haft að hann skyldi hafa
verið yðar al- eða hálf-bróðir og þarhjá að hann hafi farið til
fundar við yður á næstliðnu vori“.9 Eiríkur Sverrisson, sem bjó í
Mávahlíð og var tveimur áratugum yngri en Jón, svaraði því til
1. janúar 1826 að Jón hefði verið skilgetinn hálfbróðir sinn og
ætti tvö börn komin til fullorðinsára, sem tveimur árum fyrr voru
á Hallormsstað í Múlasýslu. Réttast væri að Jón Jónsson bæði
Grím Jónsson amtmann á Möðruvöllum um að kanna málið.
Eiríkur sagðist hafa gefið bróður sínum sex krónudali þegar
þeir hittust um sumarið og hafði það eftir Klemens nokkrum
Bjarnasyni, ættuðum úr Strandasýslu, að fjármunir Jóns hefðu
„víða geymdir verið og með fárra vitorði; mun því verða að fram-
koma hið fornkveðna að ýmsir haldi á auði þá út sé borinn sá
dauði“. Jón hafði í bréfi sínu lagt til að Árneshreppur fengi
eignir Jóns Sverrissonar til styrktar ómögum. Ekki ansaði Eiríkur
því heldur sagðist hafa þá trú til Jóns Jónssonar „sem alþekkts
dugnaðarmanns“ að hann varðveitti réttindi hinna „fjærverandi
fátæku erfingja“.10
Bréf Eiríks kom að Melum 8. febrúar og 20. mars gekkst Jón
hreppstjóri fyrir uppboði á eignum Jóns Sverrissonar í Stóru-
Ávík. Hafði sýslumaður kveðið á um það í bréfi 19. nóvember
árið áður og uppboðið verið auglýst í hreppnum 11. mars. Allt
annað en kindurnar var selt og fór flest á svolítið hærra verði en
matið gerði ráð fyrir; nam mat á því sem boðið var upp 26 rbd.
33 sk. en söluverð 36 rbd. 49 sk. Sumt fór reyndar á margföldu
verði, til að mynda skinnstakkarnir á ríkisdal og skinnbuxurnar
á annað eins, en sokkarnir á 26 sk. Hákarlsafurðirnar keypti Árni
Árnason á Kambi á fáeina skildinga yfir mati, nema lifrina sem
Sigríður Jónsdóttir í Stóru-Ávík fékk á matsverði.11 Fötin sem Jón
hafði verið í, pelaflaska og fjórðungur af smjöri höfðu þá þegar