Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1952, Blaðsíða 254

240
ISLANDIA
Sect. 14. Eyvindus cognomlne Audkwla. Is cum Thor-
steno Giallanda vallem Sviina-dal occuparunt, et ille quidem præ-
dium collocans in Audkvvla-stad, hic in Sviina-vvatne, ejusdem
cum stagno, ad quod situm est, appellationis.
Sect. 15. Thorbernus, Eyvindus, Sørkverus. Occupavit 5
Thorber(n}us tractum Kolku-myrar. Sørkverus vallem Bløndu-
dal, ab amne Blanda. Eyvindus in dictam quoque vallem conce-
dens nornen fecit prædio Eyvindar-stad.
Sect. 16. Ævarus cum filiis. Ipse filius Chetilli, cognomine
Hellu-flaga, et Thordiisæ, natæ Haraldo Gidlskegg (flava vel 10
aurea barba), Domino in Soghne Norveg. Ævarus filios piures
habuit, qui sunt: 1. Væfreiderus, 2. Karlerus, 3. Thorbernus co-
gnomine Striugur1, 4. Gunnstenus, 5. Thorderus, cognomine Mi-
kill. Ipse Ævarus ostium fluenti, Bløndu-os, ingressus sociis ha-
bitationes imperavit ab Occidentali latere fluenti Bløndu; ipse 15
vallem Langa-dal, per quam amnis sive fluentum Blanda å mon-
tanis meridional. in mare decurrit, å latere occupavit Orientali,
ibidemque filiis et familiaribus aliquot habitandi loca descripsit.
Væfreidero quidem M6be(r)g, Striugero Striug-stad, Gunnsteino
59 Gunnsteins-stad, Karlero Karla-stad, Mikillo Mikel-stad, Odulfo 20
Odulffs-stad, Gautoni Gauts-dal, Haukoni Hauks-grøff, etc.
Ipse vero Ævarus prædium Ævarskard excoluit. Sørkverus an-
tea commemoratus Ingemundi grandævi, intimi amici, indignam
cædem adeo impotenter ferebat, ut afoo^eipta vitam sibi abrum-
peret. Væfreideri autem et reliquorum posteri in Manuser, le- 25
guntur.
Sect. 17. Hollterus occupavit vallis Ldnga-dal prædium
Holltta-stad, å suo nomine appellationem sortitum. Prosapia nu-
merosa est in Manuser.
Sect. 18. Manerus, å monomachiis pluribus dictus Holm- 30
gaungu Mane, occupavit sinus Watna-fiørd ripam Orientalem;
quum Occidentalem ejusdem sinus ripam Isthmus VVatz-nes su-
pra memoratus constituat. Occupavit totum spacium inde å Foss-
aa usque Mana høg, sive Mana tuffir, posteri in Manuser.
Sect. 19. Eiliifur, ex appellativo factum proprium. Notat 35
perpetuum vel sempiternum; cognomen Om, aquila. Occupavit
1 Struig-ur ed.