Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1952, Blaðsíða 313

MEMBRUM I
299
„ Vir clarissimus Andreas Vellejus, qui Saxonem vernaculé red-
„ didit, Islandos interpretatur. Quemadmodum et Thylenses
„ idem Saxo initio fere præfationis suæ ponens, eos Saxis inscri-
„ bere monumenta suetos, eosdem Vellejus quoque Islandos red-
s „ dit. Quamvis ibi Thylensium vocabulum latius fortasse accipi
,, et Tylemarchi Norvegiæ cæterique Boreæ populi possint in-
telligi. Ita D. Pontanus; qui vicissim hoc ultimum (Islandos å
Saxone vocari Thulenses) his verbis reciprocé negare videri po-
terit. Nam quid Islandiæ cum Telemarchia Norvegiæ? Nonne
10 toto cælo distant? Oceano similiter et terris.
Ast videatur, qua ratione Cambdeno Saxonis autoritatem
„ Pontanus deneget. Contrarium ait liquere ex lib. 8. et initio
„ Præfationis Saxonis. Libro quidem 8. Saxo nominat Blend,
Brandmicæ cognomine dictum (vocabulis nulla nostrarum Anti-
is quitatum indagatione repertis), ultimæ Thules incolam, et inter
Harald. Necessarios recensitum. At ex ultima Thule, quam lon-
ginquum fuerit Regios necessarios ad ejusdem nutum sæpius ac-
cersere et evocare, etc. Inde Thyles fit mentio, ex qua bellato-
res acciti sint. Esto, ut se sic omnia habeant, sed quid hæc ad
20 Islandiam? an quia Thule vocetur ultima? Certe ex hoc Adjecto
Thule non arguitur esse Islandia, quod videlicet Islandiå ulterio-
res non paucæ deprehendantur insulæ, ut infra videbimus. Cæte-
rum Andr. Vellejus, ille Saxonis interpres, tam hoc quam præfa-
tionis memorato loco Thulenses reddidit Islandos! Resp. Aliud
25 est Saxonis, aliud Velleii Autoritate pugnare, quæ quo loco ha-
benda sit, mox declarabitur. Nusquam Saxo se ipsum exposuit,
sed ejus interpres ipsum. Qui duo non sunt ejusdem valoris.
Nam quod perhibeantur Thylenses Saxis monumenta sua in-
scribere sueti præfatione Saxonis etc., et illud per consequens
so videatur D. Pontano Islandis å Saxone tribui etc., mera est peti-
tio principii. Nondum enim convicit Pontanus Islandos et Thy-
lenses pro Islandis haberi; positum hoc est å Pontano non con-
victum, inquam, quamvis argumenti loco pro affirmativå quæstio-
nis rapiatur. Quid? quod ne Thulensibus quidem illa Saxorum
35 „ inscriptio å Saxone adsignetur, sed ipsis Danis. Locus est mani-
„ festus. Non ignotum esse volo (inquit Saxo præfationis fere
„ initio) Danorum Antiquiores, conspicuis Fortitudinis operibus
„ editis, gloriæ æmulatione suffusos Romani stili imitatione non
N.
”5
Invertitur Arg.
ex lib. 8.
Saxon. et ab
autoritate
Velleii.
Respons.
Alia
Respons.