Skessuhorn - 20.12.2022, Qupperneq 26

ÞRIÐJUDAGUR 20. DESEMBER 202226
Á aðventunni er hefð fyrir því að
ungir sem aldnir komi saman í
kirkjunni þegar kveikt er á fyrsta
aðventukertinu, sem er ljós vonar­
innar. Það er alltaf hátíðleg stund,
að koma saman, syngja jólalög og
upplifa friðinn og hátíðleikann sem
færist yfir þegar jólin nálgast.
Eftir tveggja ára samkomubann
vegna heimsfaraldurs gefst okkur
aftur tækifæri til að faðma hvert
annað og upplifa snertingu jólanna
í samverunni. Það færir okkur auk­
inn kraft og styrk. Í covid fárinu
vorum við harkalega minnt á and­
stæðurnar í lífinu sem vert er að
við drögum lærdóm af og minnum
okkur á að við fáum ekki við allt
ráðið og að ekkert af því sem við
höfum ber að taka sem sjálfsögðum
hlut. En í öllu annríkinu fer margt
á yfirsnúning við undirbúninginn
fyrir jólahaldið og við gleymum að
njóta og upplifa. Börnum er hins
vegar tamt að lifa í augnablikinu.
Á fyrsta sunnudag í aðventu
komum við saman í Stafholts­
kirkju þar sem börnin tendruðu
fyrsta ljósið á aðventukransinum
og reyndar voru þau svo áhugasöm
að þau vildu fá að sjá ljósin á öllum
kertunum í einu. Það er gott að
sameinast yfir ljósinu og hugleiða
allt það sem gerir líf okkar inni­
haldsríkara og betra.
Í lofthvelfingunni í Stafholts­
kirkju eru 400 stjörnur sem minna
okkur á nóttina þegar vitringarnir
komu til Betlehem til að færa Jesú­
barninu gjafir, gull, reykelsi og
myrru, sem á þeim tíma voru verð­
mætir gjaldmiðlar. Stjarnan sem
vísaði þeim leiðina staðnæmdist
yfir jötunni þar sem barnið lá. Það
var stjarna vonarinnar, sem upp
frá því fylgdi barninu frá vöggu til
grafar. Með þessu vildu vitringarnir
leggja sitt af mörkum til að ljós
barnsins mætti vaxa. Ljós hans varð
„ljós heimsins,“ sem ber vonina inn
í líf okkar allra.
Jólin eru tími barnanna, en þau
eru ekki síður tími minninganna.
Það er sérstakt að hugsa til þess
hvað við virðumst geyma skýr­
ari minningar frá jólum en öðrum
tímabilum lífsins. Þegar við vorum
börn sáum við allt skýrar og allt
varð stærra, betra og fallegra í
ljósinu. Jólin eru kjörið tækifæri
fyrir okkur til að tengja við rætur
okkar og til að skilja betur hefðirnar
sem hafa fylgt okkur í gegnum árin
frá uppvextinum. En fyrir marga
fylgir jólunum einnig sársauki
vegna brostinna vona og væntinga.
Það er mikilvægt að eiga uppgjör
við erfiðar minningar og tilfinn­
ingar sem tengjast þessum tíma,
að sættast við það erfiða en geyma
það sem gott var áfram á hjartanu.
Og þannig getum við haldið lífinu
áfram í þeirri hugsun að við séum
nóg eins og við erum og að Guð
mætir okkur af kærleika hvar sem
við erum stödd.
Sá sem vill þekkja sjálfan sig
þarf að þekkja von sína, segir í bók
Gunnars Hersveins, Gæfuspor.
Vonin er bæn hjartans, þrá sálar­
innar og ósk hugans – sem getur
ræst. Sérhver einstaklingur þarf að
þekkja von sína. (Gæfuspor)
Vonin sem kviknar á jólum er
sú að við megum gera betur, verða
betri einstaklingar og upplifa sátt
og frið innra með okkur. Á jólum er
gott að gleðjast yfir því sem okkur
er gefið en ekki síður að íhuga af
alvöru hvað við eigum sjálf innra
með okkur af gulli, reykelsi og
myrru eða einhverjum þeim verð­
mætum sem eru svo dýrmæt fyrir
lífið. Þau koma þó aðeins að fullu
gagni ef við gefum þau til samferða­
fólks okkar til að líf þeirra verði far­
sælla. Þannig nýtist það Guði til að
skapa betri heim.
Tími aðventunnar er í mínum
huga ætlaður til að við hlúum að lífi
okkar og því sem mestu máli skiptir.
Að við látum ljósin á aðventu­
kransinum bera með sér allt það
sem jólin standa fyrir; að elska,
umbera og aðstoða. Og nú þegar
kveikt hefur verið á fyrsta kertinu
og við horfum inn í ljós vonarinnar
biðjum við Guð að blessa þá sem
snert hafa líf okkar.
Guð gefi að von þín megi vaxa
og gleði og friður fylgi þér yfir
aðventuna og inn í jólahátíðina.

Anna Eiríksdóttir
Sóknarprestur Stafholtsprestakalli
Aðventuhugvekja – hvernig snerta jólin þig?
Frá aðventustund í Stafholtskirkju í lok nóvember.