Skessuhorn - 20.12.2022, Qupperneq 46

ÞRIÐJUDAGUR 20. DESEMBER 202246
tíma sem ég reyni að nýta í eitt­
hvað misgáfulegt með misgóðum
árangri. En eftir þetta heims­
hornaflakk mitt þykja mér mikil
lífsgæði fólgin í því að geta búið
heima í firðinum fagra og á sama
tíma hitt vini hvaðanæva af sem búa
einnig í Grundarfirði. Einnig er ég
svo heppin að hér býr ein systir mín,
hún Guðbjörg Soffía og þau Davíð
giftu sig í nóvember og var það
án efa einn af hápunktum ársins!
Í sumar fór ég til Grænlands í tvær
vikur og vann við loðnuveiðar og
­verkun annað árið í röð. Yfirmað­
urinn minn sá hvað ég hámaði í mig
aðrar afurðir sem hann og konan
hans verkuðu og ákvað að mæta í
heimsókn til Íslands í haust í vett­
vangsferð. Það var virkilega gaman
að geta hringt hingað og þangað á
Snæfellsnes, í fólk sem ég hafði sjálf
aldrei talað við, og þau voru boðin
og búin að fá okkur í heimsókn og
kynna starfsemina. Það er hvetjandi
að sjá hvað margir eru að gera frá­
bæra hluti og hafa ákveðið að fram­
kvæma þá á Snæfellsnesi, það er alls
ekki sjálfgefið. Við erum ánægð að
hafa valið Snæfellsnes sem stað fyrir
kaffibrennsluna okkar og þökkum
kærlega fyrir góðar viðtökur.
Ég óska Vestlendingum öllum
gleðilegra jóla og farsællar kaffi­
drykkju á nýju ári.
Marta Magnúsdóttir
Grundarfirði
Kveðjur úr héraði
Það er gamall og góður siður að senda jólabréf, en þau
voru fyrr á dögum hugsuð sem nokkurs konar ítarefni
með jólakveðjum. Í jólabréfum voru, auk þess að senda
kveðju til heimilisfólks, sagðar fréttir úr sveitinni.
Skessuhorn leitaði nú sem fyrr til tíu valinkunnra
kvenna víðsvegar af Vesturlandi og voru þær beðnar
að senda lesendum jólabréf úr sínu heimahéraði.
Kunnum við þeim bestu þakkir fyrir. Efnistök voru
gefin frjáls og því kennir nú sem fyrr fjölbreytni í
þessum vinalega og góða sið.
mm/ Umsjón: Steinunn Þorvaldsdóttir
Kveðjan er skrifuð frá Kólumbíu
hvar ég ætla að fagna jólahátíðinni
með tengdafjölskyldunni í fyrsta
skipti.
Árið hefur verið viðburðaríkt,
jólin 2021 fluttum við Jan mað­
urinn minn og gæludýrin okkar í
hús sem við keyptum í Grundar­
firði og árið hófst því í nýja húsinu.
Okkur líður vel í húsinu og eigum
góða nágranna í allar áttir sem eiga
rætur að rekja víðs vegar um Ísland
og um veröld víða. Að kaupa hús
hefur fjölbreyttari áhrif á tilveruna
en ég bjóst við og ræturnar skjóta
rótum hver af annarri með nýjum
og öðruvísi hætti en áður. Mér líður
stundum eins og í tímavél því nú bý
ég aftur í Grundarfirði og kenni í
grunnskólanum hér þrjá daga vik­
unnar, skólanum sem var stór og
jákvæður hluti af tilverunni minni í
heil tíu ár. En margt er öðruvísi. Á
grunnskólaárum mínum upplifði ég
bæjarfélagið mitt öðruvísi, ég talaði
bara íslensku flesta daga og tók þátt
í ýmsu tómstundastarfi af krafti
og lék mikið við jafnaldra mína.
Nú er ég flutt hingað aftur, ég bý
með manninum mínum sem er að
læra íslensku, við hófum rekstur í
sumar, kaffibrennsluna Valeriu, og
í gegnum það höfum við kynnst
mörgu skemmtilegu fólki af Vest­
urlandi öllu sem hefur unun af
góðu kaffi eða einfaldlega fólk sem
hefur ánægju af því að styðja við
hverskyns starfsemi í sinni heima­
byggð. Í dag umgengst ég fólk alls
staðar að og tala íslensku og ensku
til skiptis og ég umgengst fólk á
öllum aldri.
Ég lauk störfum sem formaður
Bandalags íslenskra skáta í apríl og
á þaðan frábærar minningar. Ég
kynntist skátastarfinu þegar ég var
16 ára og hóf strax að elta skáta­
mót um heim allan. Frá Kasakstan,
til Indlands, Aserbaídjan, Ekvador,
Kólumbíu, Lúxemborg, Kenía
o.fl. kynntist ég jafnöldrum um
heim allan og það var akkúrat ung­
mennastarfið sem ég hafði áhuga
á að taka þátt í þegar ég var yngri
og það var gott og gaman að geta
gefið til baka með því að sinna for­
mennsku fyrir landssamtökin í frí­
tíma mínum og óvænt urðu þau ár
allt í einu fimm. Við þessi kaflaskil
eignaðist ég því einnig aukinn frí­
Á krossgötum nýs árs er ekki laust
við að ég sem einstaklingur líti yfir
liðið ár og það sem ég hef áorkað.
Sumt gat ég samviskusamlega
hakað við í markmiðaboxið sem
hafði lengi verið stefnt að og annað
hef ég áorkað nokkuð óvænt. Þessi
yfirsýn í lok árs leiðir manni fyrir
sjónir að það er ýmislegt sem hefur
drifið á dagana, þó það virðist smá­
vægilegt.
Í miðju lífsgæðakapphlaupi þá
virðist það svo að ekki sé neitt
fréttnæmt nema það heiti bíla­
eða fasteignakaup, launahækkanir,
enn eitt nýja frístundasportið svo
ekki sjáist lengur í geymsluveggi
fyrir snjósportbúnaði, reiðhjólum,
hjólagöllum, reiðtygjum eða hvað
það getur nú verið, svo ekki sé
minnst á allar utanlandsferðirnar
sem landinn hefur þurft að vinna
sér upp frá því í covidpásunni. Jú,
allt er þetta það sem fréttist á sam­
félagsmiðlum en mikið fór fyrir
„tásumyndum á Tene“ nú síðla árs.
En að persónulegu nótunum.
Dauðinn knúði dyra hjá fjöl­
skyldunni í upphafi árs og árið
hefur svolítið farið í að vinna úr
þeim missi, sætta sig við orðinn
hlut og tileinka sér þær breytingar
sem hafa orðið á fjölskyldulíf­
inu í kjölfarið. Að aðlagast nýjum
veruleika ásamt því að reyna að
halda í allar góðar minningar, góð
ráð og siði sem þetta góða fólk
skildi eftir sig hefur reynst erfitt
og afar sárt hlutskipti. Mér finnst
þó persónulegur þroski og stórir
sem smáir sigrar hafa skipt mig
mestu máli. Um síðustu jól fékk ég
hinar dásamlegustu jólagjafir; sæti á
skólabekk eftir samkeppnispróf og
jákvætt þungunarpróf. Þessir hlutir
hafa auðgað líf mitt þetta árið. Ég
er í námi sem ég elska og eignaðist
lítinn augastein í sumarlok, yngri
son minn.
Árið mitt hefur því verið gjöf­
ult á sama tíma og það hefur ein­
kennst af sorg og söknuði. En
þannig er litróf lífsins með öllum
þeim hlýju og djúpu, óræðu, björtu
og skæru tónum sem því fylgir, og
alltaf stöndum við keik um áramót
tilbúin á ferð um regnbogalöndin
og það jafnvel þótt við höfum ekki
átt efni á nýrri íbúð eða byrjað að
stunda gönguskíðasport.
Að endingu sendi ég Vest­
lendingum öllum mínar bestu óskir
um gleðilega jólahátíð, frið og far­
sæld á nýju ári.
Ásta Marý Stefánsdóttir
Skipanesi
Jólakveðja úr Grundarfirði
Jólakveðja frá
Kólumbíu
Jólakveðja úr Hvalfirði
Jólakveðja úr héraði