Skessuhorn - 20.12.2022, Side 91

ÞRIÐJUDAGUR 20. DESEMBER 2022 91
Árin hjá mér í Samvinnuskól­
anum voru ánægjuleg og þar eign­
aðist maður vini til frambúðar. Við
höfum haldið hópinn eins og hægt
er og hittumst reglulega. Einn
skólabróðir minn var Ólafur H.
Þórðarson, síðar landsþekktur hjá
Umferðarráði, og hefur hann svona
leitt hópinn hjá okkur. Hann bjó um
tíma á Akranesi þar sem faðir hans
starfaði hér sem læknir. Hann er
mikill stuðningsmaður Skagamanna
í fótboltanum og hringir af og til í
mig og við tökum stöðuna á liðinu.“
Og fleiri vilja raunar eiga orð um
boltann því í kringum Þröst er skegg­
rætt um knattspyrnu bæði á förnum
vegi, heima við og á pöllunum.
Urðum Íslandsmeistarar
eftir 10 ára bið
Á fyrsta ári Þrastar á Akranesi árið
1965 léku Skagamenn hreinan
úrslitaleik gegn KR um Íslands­
meistaratitilinn. Varð það eftir­
minnilegur leikur, sem tapaðist
reyndar 1:2. Ári síðar féllu Skaga­
menn í 2. deild sem þá var og unnu
deildina sumarið eftir með yfir­
burðum, en urðu að leika aukaleiki
við Hauka og Keflvíkinga til þess
að tryggja sæti sitt, þar sem fjölgað
var um eitt lið í efstu deild. Það
tókst og árið 1969 urðu Skaga­
menn í öðru sæti á Íslandsmótinu,
en Keflvíkingar urðu Íslandsmeist­
arar öðru sinni þetta ár. Árið 1967
tók Þröstur við fyrirliðabandinu og
var með það alveg til ársins 1974
þegar Jón Alfreðsson tók við því.
Boltinn fastur í
samskeytunum
„Árið 1970 var að sjálfsögðu mjög
eftirminnilegt en þá urðum við
Íslandsmeistarar eftir tíu ára bið
eftir frækinn sigur í Keflavík þar
sem við sigruðum 2:1 og mark
Guðjóns Guðmundssonar tryggði
sigurinn þar sem boltinn festist í
samskeytunum, sem er örugglega
öllum þeim sem voru á leiknum
afar minnisstætt. Það var athyglis­
vert að Ríkharður Jónsson sem þá
var þjálfari liðsins og gerði okkur
að Íslandsmeisturum var einnig
þjálfari þegar liðið varð meistari
árið 1960. Árið 1970 lék ég minn
fyrsta Evrópuleik með Skaga­
mönnum, sem var reyndar fyrsti
Evrópuleikur félagsins, gegn Sparta
frá Rotterdam. Fóru báðir leikirnir
fram í Hollandi og töpuðust illa.
Við vorum nýgræðingar og lærðum
af reynslunni,“ segir Þröstur.
Saga ÍA þarf að
vera sýnilegri
„Þrátt fyrir góðan árangur var Rík­
harður ekki endurráðinn þjálfari
liðsins árið eftir. Hver sem ástæðan
var fyrir því þá voru það mikil mis­
tök hjá félaginu og ég og fleiri sem
vorum í liðinu þá vorum sannfærðir
um að fleiri Íslandsmeistaratitlar
hefðu bæst við ef hann hefði verið
áfram þjálfari liðsins. Við fórum
aldrei neðar í deildinni á þessum
næstu árum en í annað eða þriðja
sætið á mótinu, það vantaði bara
herslumuninn, kannski ákveðinn
aga eða heildarbrag, sem Ríkharður
hefði hugsanlega lagfært. Þegar
George Kirby kemur sem þjálf­
ari liðsins árið 1974 er hann nánast
með sama hóp sem hann gerir strax
að Íslandsmeisturum.
Auðvitað var aðstaðan á þessum
árum, eða fyrir fimmtíu árum
síðan, ekkert lík því sem hún er
í dag. En Kirby fann ýmsar leiðir
til þess að nota það sem fyrir hendi
var – frægt var þegar hann lét okkur
hlaupa upp áhorfendapallana með
mann á bakinu, það var kallað að
fara upp hill­ið, sem dregið var af
„up the hill“. Og einhvern tíma
sýndist honum við Haraldur Stur­
laugsson hafa bætt á okkur pundi
þannig að hann lét okkur hlaupa
í plastbuxum til að auka brennsl­
una,“ segir Þröstur og kímir.
„En úr því að við erum farnir að
ræða um aðstöðu fyrir knattspyrnu­
mennina sjálfa og fyrir áhorfendur
þá finnst mér við hafa dregist aðeins
aftur úr liðum á höfuðborgarsvæð­
inu hvað þetta varðar. Mikið hefur
verið gert nú þegar, á því er engin
launung. En eitt af því sem mér
finnst að þurfi að vera sýnilegra,
sem kæmi t.d. með nýrri innkomu
inn á völlinn, er saga félagsins. ÍA á
einstaka sögu í íslenskri knattspyrnu
með 19 Íslands meistaratitla og níu
bikarmeistaratitla. Sagan þarf að
sjást í máli, myndum og gripum, til
ánægju fyrir okkur stuðningsmenn­
ina og aðra, eitthvað sem segir:
Hér er mikil og merkileg saga.
Haraldur Sturlaugsson og félagar
hans hafi komið upp stórglæsilegu
myndasafni sem staðsett er í Akra­
neshöllinni. Mín skoðun er sú að
hluti af því safni gæti í framtíðinni
verið sýnilegra við innganginn inn
á völlinn, því fleiri fara þar um en
í Akraneshöllinni. Ég hef komið að
Hlíðarenda hjá Val og ég verð að
segja að tilfinningin er lík því að þú
sért að koma inn á leikvöll erlendis.
Eins er hjá FH og Breiðabliki, þar
er sagan nokkuð sýnileg. Ef við
tökum Breiðablik sem dæmi þá hafa
þeir orðið Íslandsmeistarar tvisvar
sinnum en við 19 sinnum! Jón Þór
Hauksson þjálfari sagði í viðtali fyrir
stuttu í Skessuhorni að við sætum
orðið svolítið eftir varðandi aðstöðu.
Völlurinn sjálfur væri orðinn barn
síns tíma og þarfnist endurnýjunar.
Það sem ég á við er einmitt að það
þarf alltaf að vera að bæta aðstöð­
una eitthvað. Ekki gera ekki neitt og
sitja eftir. Knattspyrnan á Akranesi
er mikið og stórt vörumerki fyrir
samfélagið á Akranesi, sem örugg­
lega er ekki hægt að meta til fjár.
Þess vegna er þetta svo mikilvægt
og vonandi verður fyrsta skrefið þær
framkvæmdir sem nú standa yfir á
íþróttasvæðinu á Jaðarsbökkum,“
segir Þröstur.
Kirby árin minnisstæð
Þröstur segir að árin tvö, 1974
og 1975 þegar George Kirby var
með liðið og gerði það að Íslands­
meisturum bæði árin, hafi verið
byltingarkennd ár. Kirby kom inn
með nýjar áherslur. Æfingarnar
urðu meira í líkingu við atvinnu­
mannalið og þrekæfingar urðu
miklu mun harðari en áður þekkt­
ist og liðið kom betur undirbúið
til leiks en verið hafði á árunum
þar á undan.
„Þannig að Kirby árin eru mér afar
minnisstæð. Eftir að Kirby hætti þá
kom hingað annar breskur þjálfari,
Ferguson að nafni, reyndar með flott
nafn,“ segir Þröstur og hlær og vísar
í Sir Alex hjá Manchester United, en
Þröstur er harður stuðningsmaður
liðsins. „Ég held að það hafi nú bara
verið það eina flotta við hann. Hann
virkaði frekar áhugalaus og ég man
að ef það var mikil rigning á æfingum
þá var hann yfirleitt innandyra. En
við komumst samt í bikarúrslitin
þetta ár sem hann var þjálfari. Töp­
uðum þar gegn Val í úrslitaleiknum.
Ég man reyndar eftir frekar spaugi­
legu atviki þegar við vorum að fara
að mig minnir í Evrópuleik gegn
Trabzonspor í Tyrklandi. Þegar við
vorum að leggja í hann kom Fergu­
son að máli við mig um að það vant­
aði búningatöskuna. Ég hentist upp
á Sunnubraut til að ná í töskuna til
Báru Pálsdóttur sem sá um þvottinn
á búningunum. En þar var allt harð­
læst og Bára greinilega ekki heima.
Ég lagðist á gluggann í þvottahúsinu
og sá töskuna fyrir innan. Nú voru
góð ráð dýr. Ég sé að það er ungur
strákur þarna á vappi á götunni og ég
kalla til hans um að koma til mín. Ég
næ að opna lítinn glugga þar sem var
rifa og bið strákinn að troða sér inn
um hann og opna síðan hurðina á
þvottahúsinu. Það tókst og búninga­
taskan fór með. Ég hringdi síðan í
Báru og sagði henni frá innbrotinu.
Þá hafði orðið einhver misskilningur
varðandi leikinn hjá henni. En hún
lét sér þetta í léttu rúmi liggja.“
Náði að lyfta bikarnum
En meiðsli urðu til þess að Þröstur
ákvað leggja skóna á hilluna. „Það
var skömmu fyrir jólin árið 1977 að
ég var á laugardagsæfingu í íþrótta­
húsinu og fann allt í einu fyrir
sárum verk á hásininni. Hélt ég
fyrst að einhver hefði sparkað aftan
í fótinn á mér. En svo var ekki og
greinilegt að hásinin hafði farið í
sundur. Ég fór samdægurs í aðgerð
á sjúkrahúsinu, eftir að hafa rætt
við Guðjón Guðmundsson lækni,
sem var einmitt staddur á fundi í
íþróttahúsinu við Vesturgötu þar
sem æfingin var. Ég var síðan settur
í gifs og Guðjón sagði við mig að
ég þyrfti að taka því rólega heima
í nokkra daga. En ég fór nú samt í
vinnuna á mánudeginum og fyrsti
maðurinn sem kom í bankann um
morguninn var Guðjón læknir.
Hann gat nú ekki varist brosi þegar
hann sá mig en bað mig samt að
fara rólega, þannig að ég missti ekki
dag úr vinnu eftir þetta óhapp.
Þegar Kirby mætti aftur á Skag­
ann um vorið 1978 sagði ég honum
að hásinin væri enn að stríða mér
og ég treysti mér ekki að hefja
æfingar á fullu aftur. Í kjölfarið
ákvað ég að segja þetta gott og lauk
þar með knattspyrnuferli mínum
með ÍA eftir tólf ár með meistara­
flokki. Um haustið urðu Skaga­
menn loksins bikarmeistarar í
fyrsta sinn og ég rétt missti af því
en við höfðum gert átta tilraunir
til þess í úrslitaleikjum fram að því.
Ég var á Laugardalsvellinum þegar
þeir unnu bikarinn. Eftir leikinn
fór ég niður í búningsklefann til
þess að óska þeim til hamingju með
sigurinn. Þá kom ekkert annað til
greina en að ég lyfti bikarnum með
þeim. Það var skemmtileg stund,“
segir Þröstur.
Eftir að knattspyrnuferlinum
lauk stundaði Þröstur reglulega
æfingar með „Old Boys“­hópi allt
þar til hann hætti þegar æfingar
lögðust í dvala vegna Covid, þá
76 ára gamall. „Þetta var bara mín
líkamsrækt, að vera í boltanum
áfram. Þetta var skemmtilegur tími
og góður félagsskapur. Þess utan
höfum við Búbba verið dugleg að
hreyfa okkur og ganga. Við höfum
verið svo heppin að vera bæði
heilsuhraust. Það er mikil gæfa.“
Áður er nefnd félagsmálahliðin,
en Þröstur var formaður Íþrótta­
bandalags Akraness á árunum
1977 til 1978. Hann hefur í fjölda
ára verið virkur félagi í Kiwanis­
klúbbnum Þyrli, var einn af stofn­
félögum og hefur bæði verið forseti
og ritari klúbbsins.
Þeir standa upp úr
Að lokum er Þröstur inntur eftir
því hvaða knattspyrnuleikir á ferl­
inum hafa staðið upp úr. „Ég verð
fyrstan að nefna sigurinn í Keflavík
þegar við tryggðum okkur Íslands­
meistaratitilinn árið 1970. Þá eru
mér minnisstæðir leikirnir gegn
Dynamo Kiev árið 1975. Fyrsti leik­
urinn á Melavellinum sem við töp­
uðum naumlega og svo leikurinn
í Kiev, sem við töpuðum líka en
lékum mjög vel í báðum leikjunum.
Á þessum árum var Dynamo Kiev
uppistaðan í rússneska landsliðinu
með Oleg Blokhin í broddi fylk­
ingar. Þá er mér minnisstætt mark
sem ég skoraði af 40 metra færi í
bikarleik árið 1972 gegn Þrótti í 3:1
sigri. Loks eru það landsleikirnir
sem ég lék í gegn Noregi, Japan,
Frakklandi tvívegis, og Englandi.
Ég er afskaplega stoltur yfir því að
hafa verið valinn í þessi landsliðs­
verkefni og fengið tækifæri til þess
að spila fyrir Íslands hönd í þessum
leikjum,“ segir Þröstur Stefánsson
að endingu.
se
Strákar í þriðja flokki KS frá Siglufirði stilla sér upp prúðbúnir áður en haldið er í æfingaferð til Reykjavíkur. Þröstur er þriðji
frá vinstri í aftari röð. Með á myndinni eru tveir stjórnarmenn í KS.
Lið Norðurlandsmeistara KS stillir sér upp við markatöfluna á Akreyrarvelli eftir að hafa lagt Þór að velli og tryggt sér titilinn.
Þröstur er annar frá vinstri í aftari röð.