Skessuhorn - 20.12.2022, Síða 93

ÞRIÐJUDAGUR 20. DESEMBER 2022 93
skrýtið þar sem ég þekkti engan
arkitekt,“ segir hún. „Á lokaárinu
fórum við í viku starfsþjálfun og ég
valdi að skoða mig um á teiknistofu
arkitekta. Síðan vann ég í bókabúð
Máls og menningar á Laugavegi
alveg frá því ég var tólf ára. Fyrst
fannst mér skemmtilegast að væfl­
ast um í skrifföngunum og elskaði
lykt af blýöntum. Svo á unglings­
árunum gat fólk fundið mig í pás­
unum í erlendu deildinni við að
fletta bókum um arkitektúr. Þegar
ég gekk í menntaskóla heillað­
ist ég af félagsfræði og fór að velta
fyrir mér hvernig byggt umhverfi
mótar okkur. Þetta sambland af
áhuga á arkitektúr, mannlega
þættinum, landslagi og gróðri er
innblásturinn af öllu því sem á eftir
kemur. Pabbi var jarðfræðingur og
mamma hjúkrunarfræðingur og
mikil garðaáhugakona [oft vísað til
hennar sem rósadrottningarinnar
síðustu árin áður en hún lést]. Hún
mótaði mig líka þó svo að ég hafi
ekki viljað viðurkenna það lengi
vel. Ég barðist á móti því að vera
sett í eitthvað „box“ enda var ég
þriðja barnið og þau fara oft sínar
leiðir,“ segir hún kímin.
Svo var það Óli
„Eftir menntaskóla byrjaði ég í
námi í landslagsarkitektúr í Þýska­
landi,“ segir Kristín. „En mér
hundleiddist og byrjaði eiginlega
aldrei í náminu þar sem áherslan
var meira á landslagsmótun út frá
ræktun og landbúnaði. Það vantaði
áherslur á hönnun og félagslegu
hliðina, sem er einmitt það sem
ég brenn fyrir. Í þá daga var ekk­
ert Internet og nánast engar upp­
lýsingar að hafa um nám erlendis
nema að maður þekkti einhvern
sem hefði farið í þann skóla. Svo
ég vissi eiginlega ekkert hvað ég
var að fara úti í. Ég tók ákvörðun
um að fara aftur heim eftir þetta
eina ár, reyndar með smá útúrdúr
sem leiðsögumaður í Búlgaríu og
Tyrklandi, sem var mjög áhuga­
vert,“ segir Kristín og brosir þegar
hún hugsar til baka. „Og svo var
það hann Óli sem beið heima. Auk
þess langaði mig hugmyndafræði­
lega mun frekar að fara til Bret­
lands eða Bandaríkjanna þar sem
þessa áherslu á húmanísku hliðina
var að finna í allri umhverfis­
hönnun.“
Ævintýri í Búlgaríu
Blaðamaður vill heyra meira um
Búlgaríu­ og Tyrklandsævintýrið. „Í
lok Þýskalandsdvalarinnar hringdi
pabbi og sagði mér að mér byðist að
fara sem fararstjóri fyrir Ferðaskrif­
stofu Kjartans Helgasonar,“ segir
Kristín. „Daginn eftir skaust ég út
í bókabúð og keypti mér þykka bók
um Búlgaríu. Mánuði síðar var ég
22ja ára farin af stað með 60 manna
hóp, meira og minna eldra fólk, lík­
lega á sama aldri og ég er núna.“
Hún var orðin nokkuð ferðavön,
en hafði enga reynslu á þessu sviði
né hafði hún nokkurn tíma komið
til Búlgaríu. „Það var eftirminni­
legt að koma þangað árið 1986,
nokkrum árum fyrir fall múrsins.
Ferðalangarnir voru flestir að sækja
sér læknisþjónustu, tannlækningar
og fleira. En margir fóru líka til að
njóta sólar og fegurðar landsins auk
forvitnilegrar sögu og menningar.
Og ég var ein með allt þetta fólk!
Mamma kom reyndar og hjálp­
aði mér í þrjár vikur. Það kom sér
mjög vel enda skipaði hún mér að
ná meiri svefni. Ég held að ég hafi
þá sofið í tvo sólarhringa enda var
þetta rosalega mikil vinna og lítill
svefn. Það þurfti t.d. að fara á milli
þriggja stranda í strætó til að sinna
hópnum, þýða læknaviðtöl og ferð­
ast með fólkinu eins og hægt var.
En þetta var skemmtilegur tími
og mótaði mig mjög mikið,“ segir
Kristín um þessa reynslu.
Bandaríkin
Búlgaríudvölin tók enda og Kristín
kom aftur heim um haustið. Hún
vann um tíma hjá Samvinnuferð­
Elkem á Íslandi óskar Vestlendingum
og landsmönnum öllum gleðilegra
jóla og farsældar á nýju ári
Þökkum ánægjulegt samstarf á árinu
sem er að líða
Stykkishólmur er þekktur fyrir vel heppnaða bæjarmynd þar sem sögunni er sýnd virðing.
Framhald á næstu opnu