Úrval - 01.12.1952, Qupperneq 89

NÆSTUM FULLORÐINN
8 T
ekki heyra eitt einasta orð um
neina byssu! Þú ert galinn!“
„Mamma, ég get fengið eina
keypta fyrir tvo dollara."
„Ekki meðan ég ræð nokkru!“
„En þú lofaðir mér —“
„Það er alveg sama hverju
ég lofaði þér! Þú ert ekki nema
krakki ennþá!“
„Mamma, ef þú lofar mér að
kaupa eina, þá skal ég aldrei
biðja þig um neitt framar.“
„Ég sagði þér að fara út héð-
an! Þú færð ekki eyri af kaup-
inu þínu fyrir skammbyssu!
Það var vegna þess að þú hefur
ekkert vit á peningum að ég lét
hann Hawkins gamla borga mér
kaupið þitt.“
„En mamma, við þurfum á
byssu að halda. Pabbi á enga
skammbyssu. Við þurfum að
hafa skammbyssu á heimilinu.
Maður veit aldrei hvað fyrir
getur komið.“
„Þú skalt ekki reyna að leika
á mig, drengur minn. Jafnvel
þó að við ættum byssu, skyld-
ir þú aldrei fá að snerta á
henni.“
Hann lagði verðlistann frá
sér og smeygði handleggnum
utan um hana.
„Elsku mamma, ég hef þræl-
að í allt sumar og ekki beðið
þig um neitt. Hef ég gert það?“
„En svoleiðis á það líka að
vera!“
„En mamma, mig langar í
skammbyssu. Geturðu ekki lát-
ið mig fá tvo dollara af kaup-
inu mínu. Elsku mamma! Pabbi
má hafa hana . . . Elsku
mamma! Þú sem ert svo góð.“
Þegar hún svaraði var rödd
hennar lág og mild.
„Hvað átt þú að gera með
skammbyssu, Dave? Þú þarft
enga skammbyssu. Þú lendir
bara í klandri. Og ef pabbi þinn
fengi minnsta grun um að ég
léti þig fá peninga fyrir byssu,
þá mundi hann fá slag.“
„Ég skal fela hana, mamma.
Hún kostar ekki nema tvo doll-
ara.“
„Almáttugur, hvað gengur að
þér, barnið mitt?“
„Það gengur ekkert að mér,
mamma. Ég er orðinn næstum
fullorðinn. Og ég vil fá skamm-
byssu.“
„Af hverjum ætlarðu að
kaupa hana?“
„Af Jóa gamla í búðinni.“
„Og hún kostar ekki nema
tvo dollara?“
„Nei, ekki meira. Aðeins tvo
dollara. Elsku mamma!“
Hún var farin að raða disk-
unum; hún hreyfði hendurnar
hægt, hugsandi. Dave beið þög-
ull og kvíðafullur. Loksins sneri
hún sér að honum.
„Þú rnátt kaupa skammbyss-
una, ef þú lofar mér einu.“
„Hvað er það, mamma?“
„Að þú komir beina leið til
mín með hana, heyrirðu það?
Pabbi á að fá hana.“
„Já, mamma. Má ég fara
strax?“
Hún beygði sig niður, sneri
sér undan, lyfti upp pilsfaldin-