Saga - 2020, Síða 133

Ætti nokkuð að vera til umræðu nema síðarnefnda leiðin? Er ekki
eitthvað rangt við það í grundvallaratriðum að gróðasjónarmið stýri
því hversu mikið er vandað til verka í námsefnisgerð á íslensku?
Með öðrum orðum
Að öllu samanlögðu bendir margt til þess að rafbókin Íslands- og
mannkynssaga 2 eigi ekki mikið erindi við nemendur okkar daga.
Með úreltri samþjöppun þekkingaratriða viðheldur hún neikvæðri
staðalmynd af sögunámi í stað þess að opna nemendum leið inn í
þann heillandi heim sem slíkt nám getur verið. Nóg er af fólki sem
vill fræða okkur um hvernig hlutirnir voru á einfaldan hátt og sjálf-
sagt mál að halda áfram að njóta þess að hlusta á Verur og Illuga
gera það. Dýrmætar, og sífellt fágætari, kennslustundir í sögu er
hins vegar brýnna að nota til að spyrja allra spurninganna sem unga
stúlkan sem vitnað var í hér í upphafi vissi ekki að væru til. Það gef-
ur kost á spennandi leit að svörum þar sem nemendur kynnast því
af eigin raun hvernig söguleg þekking verður til, á hverju hún
byggir og hversu ólík sjónarhorn má nota til að rannsaka fortíðina.
Nemendur læra að sömu aðferðum má beita á samtímann. Það
hjálpar þeim að bregðast við skrumi og falsi en opnar einnig augu
þeirra fyrir því að eðlilegt sé að ekki líti allir tilveruna sömu augum.
Þar með er saga orðin einhver gagnlegasta námsgreinin í skólanum
með beina skírskotun til dagsins í dag.
En fyrst og síðast er kominn tími til að kalla eftir gagngerri
endur skoðun á því hvernig staðið er að gerð námsefnis fyrir fram-
haldsskóla á Íslandi. yfirvöld menntamála verða að koma að henni
á metnaðarfullan hátt ef ekki á að fara verr. Hér hefur verið sýnt
fram á að efniviður, tól og tæki eru til reiðu og bíða þess að fjárfest
verði af myndarskap til að vandað efni á íslensku verði í boði. Það
er hættulegt að mæla gróðann af námsefnisgerð í krónum, ágóðinn
liggur allt annars staðar.
sögukennslan sett í skammarkrókinn 131