Saga


Saga - 2020, Síða 174

Saga - 2020, Síða 174
sóknir sínar. Það vill svo skemmtilega til að þau eru alveg ósammála en þann skugga ber þó á að Sveinbjörn þekkir ekki til rannsókna Auðar og því kemur ekki fram hvaða mótrök hann gæti haft gegn hugmyndum hennar. Lítið er að græða á Helga Þorlákssyni í þessu efni en hann afgreiðir kenn - ingu Auðar um að Melabókartexti sé styttur svona: „Ég efast mjög um þetta, eins og Auður þekkir“ (317). Við hin, sem þekkjum það ekki, erum engu nær. Mig grunar að þetta séu merki um rökþrot hjá þessum herramönnum og ekki bara það heldur hreinlega gjaldþrot þessa viðfangsefnis. Úr því að enginn treystir sér til að hrekja tilgátur Auðar þá er ekki hægt að draga aðra ályktun en að þær séu að minnsta kosti jafnlíklegar og hinar sem þeim er stillt upp á móti: að það sé jafnlíklegt að Haukur hafi sitt umframefni úr Styrmisbók eins og hann hafi samið það sjálfur, og að það sé jafnlíklegt að Melabók sé stytt eins og að hún geymi eldri gerð landnámabókartexta en Sturlubók. Kannski verðum við bara að horfast í augu við að lengra verður ekki komist, að heimildir okkar eru of fáar og brotakenndar til að geta sagt okkur með neinni vissu það sem við vildum helst vita: hvernig Frum-Land - náma leit út. Ef þetta er svona þá falla spilaborgir eins og þær sem Svein - björn Rafnsson og Torfi Tulinius reisa. Það kom mér á óvart hvað Sveinbjörn er viss í sinni sök um hvernig verk Landnámabók Ara og Kolskeggs hafi verið. Hann telur sig vita nógu mikið um hana til að geta haldið því fram að hún hafi verið „fals“ og að henni hafi íslenskir höfðingjar teflt fram sem andsvari við ásælni Noregskonunga. Þessi óvænta innsýn inn í samband yfirstétta Íslands og Noregs í upphafi tólftu aldar er í stíl við að Sveinbjörn talar hiklaust um „hið forna íslenska lýðveldi“. Torfi stingur upp á þeirri ágætu hugmynd að úr því að Styrmir hinn fróði, sem Haukur segir að hafi skrifað eina Landnámugerð, hafi endað ævi sína sem príór í Viðey, þá hafi hann getað setið við skriftirnar þar (en ekki til dæmis í Reykholti hjá Snorra þar sem hann bjó áður) og fengið þá hug- mynd að láta bókina byrja á landnámi Ingólfs, en ekki við mörk Austfirð - inga- og Sunnlendingafjórðungs eins og Melabók, vegna þess að hann vildi draga fram mikilvægi landshlutans þar sem hið nýstofnaða klaustur var. Þetta getur vel verið rétt — og þá varpað ljósi á ýmislegt — en vandinn er auðvitað að þetta getur mjög vel ekki verið rétt og það er engin leið að skera úr um hvort er. Þetta er klassísk aðferð og mætti jafnvel kalla hana kenni- mark þeirra íslensku fræða sem fjalla um tengsl fornrita við hvert annað og samtíma sinn. Rökfræðinni í þessu mætti lýsa svona: Ef ég gef mér tilteknar forsendur og að því gefnu að eitt sé svona og annað hinsegin þá er hægt að draga þá ályktun að mögulega sé málið einhvern veginn þannig eins og mig grunar að það sé. Ef hugdettan er snjöll, eins og hún er hjá Torfa, þá vonar hinn snjalli fræðimaður að hún geti lifað á snilldinni, að aðrir taki hana upp og geti jafnvel fundið fleiri rök fyrir henni. Þær sem komast á flot geta síðan lifað lengi á því að mjög oft er hægt að finna ýmislegt sem gengur ekki í ber- högg við þær og þá finnst fólki eins og það sé stuðningur við hugdetturnar. ritdómar172
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184
Síða 185
Síða 186
Síða 187
Síða 188
Síða 189
Síða 190
Síða 191
Síða 192
Síða 193
Síða 194
Síða 195
Síða 196
Síða 197
Síða 198
Síða 199
Síða 200
Síða 201
Síða 202
Síða 203
Síða 204
Síða 205
Síða 206
Síða 207
Síða 208
Síða 209
Síða 210
Síða 211

x

Saga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Saga
https://timarit.is/publication/775

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.