Læknaneminn - 01.04.1999, Qupperneq 9

þessu, búa svo um hnútana að heillandi verði fyrir
unga íslenska lækna að koma til starfa. Nákvæm
greining á því er vart efni þessa pistils en minna ber
á nýjar hugmyndir um heilbrigðisstofnanir úti um
land og landsbyggðarlækningar sem grein af þeim
meiði.
AÐ LOKUM
Höfundur þessara vangaveltna hefur verið kennari
við læknadeild lengi, kannski of lengi eða í rúman
áratug. Starf að kennslu læknanema og ungra lækna
er meðal þeirra þátta læknisstarfs sem mest gefa.
Kennsla er ekki einhliða samskipti heldur verður um-
ferðin að ganga þar í báðar áttir. Fátt er eins áhuga-
vekjandi fyrir lækni eins og að vinna með áhugasöm-
um stúdentum eða unglæknum sem spyrja og efast í
sífelldri leit sinni að sannleikanum. Flestar kennara-
stöður við læknadeild eru hlutastöður og hefur það
tvímælalaust sett ákveðið mark á þær. Eigi að síður
hafa kennarar í læknadeild, þ.á.m. hlutakennarar,
unnið mikið starf og má þar kannski auk kennslunn-
ar nefna rannsóknarvirkni þeirra sem stendur engri
annarri deild að baki, þrátt fyrir að þar sé starfshlut-
fall kennara alla jafna fullt. Einnig verður að minna á
að klínískur kennari í læknadeild getur aldrei verið
kennari eingöngu ef hann vill standa sig í stykkinu,
hann verður að sinna klínísku starfi jafnframt. Ég
held að flestir vildu fá meiri tíma til að sinna kennslu
en þeir hafa. Ymsar leiðir hafa verið ræddar í því efni.
Má þar nefna stækkun grunneininga eða deilda
þannig að fleiri læknar innan sömu greinar geti skipst
á störfum og því veitt meiri tíma til kennslu, launa-
kjör þurfa að vera nægileg til þess að þeir sem ekki
kjósa að sinna sjúklingum á eigin stofu geti helgað
sig öðrum störfum, þ.á.m. kennslu. Ekki má gleyma
því að besta klíníska kennslan fer fram þegar kennsl-
an er hluti daglegrar vinnu og fer fram stöðugt. Yms-
ar áhugaverðar hugmyndir mætti ræða um meiri
tengsl kennara við nemendur sínar eins og t.d. þá að
hver árgangur eða hópur hafi sér til fulltingis einn eða
tvo lækna sem fylgdu þeim eftir, sætu með þeim í
tímum að einhverju leyti og væru bakhjarlar þeirra,
vinir og jafnvel sálusorgarar á stundum. Slíkt kerfi er
við lýði í nokkrum nálægum löndum, hefur gefist
mjög vel og er enginn vafi á því að það er bæði þrosk-
andi fyrir lækninn og nemendurna.
LÆKNANEMINN • 1. tbl. 1999, 52. árg.
9