Úrval - 01.10.1963, Qupperneq 36

48
ÚR VAL
gleymt rödd minni, þótt fund-
um okkar hafi fækkað í seinni
tíð. Samt hefur rödd> min mik-
ið breytzt, síðan við þekktumst
bezt. Áður en ég svara, hefur
hann rétt körfuna i áttina til
min, og ég tek við henni. Ég
opna munninn. en hann verður
fyrri til, eins og hann finni á
sér, hvað ég ætla að segja.
„Nei, þú átt ekkert að borga,“
segir hann. . Heldurðu að ég
sé eitthvert sníkjudýr?" — og
hlær; hætir svo við: „Ég ætl-
aði alltaf að gefa þér eina körfu-
lúru eftir mig, en það hefur
dregizt. Ég er orðinn svo ans-
viti seinn, ef ég ætla að vanda
mig.“ Hann hlær; það er eins
og kjöltur. ,.Þú manst eftir
karlinum, ef þú sparkar i körf-
una. „Fylgdu honum Dóra
heim.“ Var ekki .Bjarni Gísla
vanur að segja það, þegar þú
varst látinn drösla mér heim
af planinu forðum?“ — Og enn
hlær hann.
Ég spyr hann, hvort hann
vilji ekki koma inn og spjalla
ögn við mig.
„Nei, þakka þér fyrir. Það
er ekkert gagn að því að fá
mig inn til nýgiftra hjóna. Ég'
get ekki dáðst að neinu hjá
þeim, ekki einu sinni hjóna-
rúminu, he he. Hann er líka
skolli kaldur í dag, og ég er
orðinn kulvis. Telpan er búin
að leiða mig lengi um bæinn,
hún þarf að fara að komast
heim með karlfauskinn.“
Ég tek i hönd hans, og við
kveðjumst. „Fylgdu honum Dóra
heim,“ segir hann og kumrar.
Ég horfi á eftir þeim, er þau
leiðast eftir götunni, lítil telpa
og gamall maður, hokinn og
álútur, eins og hann stari
til jarðar. Síðan fer ég inn með
körfuna.
Þessi vel gerða karfa hefur
síðan verið minjagripur um
einn eftirminnilegasta manninn.
sem ég hef kynnzt á lífsleiðinni.
Halldór Brynjólfsson, — eða
Dóra gamla blinda, eins og liann
var almennt kallaður í bænutn
á uppvaxtarárum mínum.
—O—
Ég þekkti Dóra blinda allt
frá því að ég mundi fyrst eftir
mér. Hann átti heima í Vestur-
bænum, einmitt á leið minni, er
ég fór í skóla eða annarra er-
inda utan úr hrauninu og inn
i bæinn, en það gerði ég stund-
um oft á dag. Ég sá hann þá
ganga ótrúlega léttum fótum uni
stéttar og hlöð í kringum húsið
sitt, og stundum yfir götuna,
þar sem stjúpdóttir hans bjó.
Hann hafði veður af grindverki,
sem lá meðfram stígnum heim
að húsinu, en ekki studdi hann