Úrval - 01.10.1963, Side 43

ÓGLEYMANLEGUR MAtíUR
oo
víða átti hann vini.
Kona Halldórs dó árið 1936,
og skipti |já mjög nm i lífi hans.
Var honum þá allmjög brugðið
og heilsan tók að klökkna. Hann
var þó í góðu skjóli stjúpdóttur
sinnar og dætra hennar, sem
allar létu sér mjög annt um
hann. Árið 1937 réðst Sigríður
Htílgadóttir frá Ásbjariiarstöðum
í Borgarfirði ráðskona til Hall-
dórs. Þar var giftan enn í för
með honum, því að Sigríður er
mikil sómakona, hlýlynd og dag'-
farsprúð, greind Vel og skáld-
mælt, eins og hún á kyn til.
Var hún hjá honum meðan hann
lifði, og' undi hann því vel.
Sigríður er enn á lífi á Sól-
vangi í Hafnarfirði.
—0—
Halldór Brynjólfsson var ekki
burðamaður á vöxt, í meðal-
lagi hár og heldur grannur, en
liðlegur og léttur í hreyfingum.
Hann var greindur vel, skemmt-
inn í tali og' fróður um marga
hluti. Hann kunni ágætlega að
segja frá og hafði yndi af að
fræðast af þeim, sem mikið lásu.
Hann hafði hlustað vel um æv-
ina, og ekki síður á það, sem
spaugilegt var og hnyttilega
sagt. Ég kynntist Halldóri ein-
mitt á Jjeim árum, þegar útvarp-
ið var að koma til sögunnar,
og var það honum að sjálfsögðu
mikil opinberun. Hann varð
strax góður útvarpshlustandi.
Vinir hans og' venslafólk lásu
fyrir hann blöð og bækur, og
í daglegri umgengni varð maður
þess löngum var, að hann kunni
i betra lagi skil á mönnum og'
málefnum. Kunni hann vel að
greina hismi frá kjarna. Hann
hafði yndi af söng og hljóðfæra-
slætti, og' spilaði sjáífur bæði
á harmoniku og orgel. Spilaði
hann stundum fyrir vini sína,
er þeir komu i heimsókn og
var þá hrókur alls fagnaðar.
Ekki lærði hann þó að spila
á orgel fyrr en um fertugt. Mér
fannst litla heimilið hans uppi
á lofti á Garðavegi 3 alltaf vera
hlýtt og vinalegt og bjóða gesti,
sem að garði bar, hjartanlega
velkomna. Húsbóndinn var sann-
ur maður og traustur þegn.
Hann andaðist 28. janúar 1948,
réttra sjötíu og fimm ára að
aldri.
\
__0—
Þegar ég gríp til litlu, snotru
pappírskörfunnar minnar undir
skrifborðinu, hvarflar hugurinn
oft ósjálfrátt til hinnar hljóð-
látu hetjusögu vinar míns Hall-
dórs Brynjólfssonar. Mér líður
ávallt vel, er þessi gömlu kynni
koma mér i hug. Jafnan verður