Úrval - 01.10.1963, Síða 87

VANDAMÁL HJÓNALÍFS
99
En lítum nú bjartsýnni aug-
um-á kyngetu kvenna. Dr. Wil-
liam H. Masters og frú Virginia
E. Johnson, sem stundað hafa
árum saman rannsóknir á kyn-
æxlun, segja, að sannleikurinn
um kyngetu kvenna sé sá, aS
hún sé jafnsterk kyngetu karl-
manna, jafnvel enn sterkari;
hún hefur virzt veilc einungis
vegna þess að flestir þeir,
sem rannsakað hafa kyngetu
Icvenna, hafa verið karlmenn og
því dæmt út frá sjónarmiði
karlmanna. Heilbrigð kOna hugs-
ar af lifi og sál um kynferðislíf-
ið allt frá því hún nær kyn-
þroska, og i hvert sinn sem hún
hefur tiðir, beinist hugur henn-
ar óhjákvæmilega að kynfærun-
um, og þessu fylgir bæði hugar-
kæti, dapurleiki, ákafi og hlé-
drægni — og allt undirstrikar
þetta þá staðreynd, að konan er
fyrst og fremst kynvera. Með-
göngutíminn verður til þess, að
hugsun hennar beinist allan
tímann að kynferðinu — í
orðsins réttu merkingu, frá sjón-
arhóli konunnar.
Satt er það, að margar konur
sýna ekki sama ákafa á kyn-
mökum og karlmenn. Þær þyrst-
ir ekki í kynferðislega fullnæg-
ingu og þjást ekki, ef þær eru
án hennar. Kynferðislífið er
konunni allt annað og jafnvel
enn mikilvægara.
Dr. Masters og frú Johnson
segja, að margar konur nái
aldrei kynferðislegri fullnæg-
ingu en njóti þó kynmakanna að
fullu, þar sem kynmökin veita
þeim djúpa tilfinningalega og
sálarlega fullnægingu —- hlýja
náinna faðmlaga, vitund þess
að vera einhverjum undirgefin,
ánægjan af því að veita ánægju.
Kynferðisleg fullnæging er þess-
um konum margslungið sam-
band ástúðar, bliðu, trúnaðar,
hinnar sönnu ánægju konunnar
af því að þjóna maka sínum.
Þetta kann að virðast einfalt.
í rauninni er þetta himinhróp-
andi nýnæmi, því að þetta bend-
ir á nýja leið til fullnægjandi
kynsambands. Þetta táknar, að
til þess að vera „góður sængur-
félagi“ þarf unga konan ekki að
vera eins áleitin og hvetjandi
og stripidansmær i næturklúbb.
Að hún þarf ekki að ná al-
gleymi, þannig að jörðin fari í
bylgjum og allt logi i flugeld-
um. Þetta táknar, að það skipt-
ir litlu, þótt kynþorsti hennar
jafnist ekki við kynþorsta manns
hennar — ef hún getur aðeins
verið róleg og eðlileg, konan,
sem náttúran ætlaði henni að
vera. Hún þarf ekki að stjórn-
ast af einhverri spennu, hún
þarf ekki að finna kynferðislega
fullnægingu til þess að njóta