Úrval - 01.10.1963, Qupperneq 88

100
ÚRVAL
kynmaka við mann sinn — nema
hún trúi á þá viktoriönsku þjóð-
sögu, að kynmök séu skammar-
leg e8a á nútímaþjóðsöguna, sem
segir, aS konur eigi að vera
jafn dýrslegar og karlmenn.
Kynlöngun er sjaldnast jöfn
i nokkru hjónabandi. ÞaS er sú
persóna, sem finnur til meiri
kynspennu, sem verSur aS iaga
sig aS þeirri persónu, sem finn-
ur til minni spennu — og þaS
verSur aS gera með ósviknum
skilinngi og ástúð. Þegar tekizt
hefur aS bægja burt skammar-
vitundinni, vissunni um vangetu,
VANDAÐU MÁL ÞITT.
Lausn orðanna á bls. 28.
1. stór magi. — 2. framstafn
á skipi. — 3. flækja. — 4. plæ.gt
land. — 5. bjóhnappar. — 6. meið-
yrði. •— 7. hávær skrafskjóða. ■—
8. hræðsla. — 9. ilma. — 10 vettl-
ingur, silakeppur, gróft band. •—
11. langvarandi kalsastormur. —
12. brún. — 13. ég hef farið halí-
oka. — 14. hann liktist ættmörm-
um sínum. — 15. láta undan. —
16. leitast við að komast að ein-
hverju. — 17. líkjast, fá bragð
af. — 18. ginna. — 19. hönd fylg-
ir gjarna gömlum vana. — 20.
smálúða.
segir dr. Masters, er hægur vandi
að ná fullkomnu kynsambandi;
og slikt leiðir af sér hlýja, gagn-
kvæma, allsráðandi og stöSuga
fullnægjutilfinningu, sem er
þeirri stundartilfinningu, er
skáldsagnahöfundarnir lof-
syngja, miklu fremri. Kona, sem
þarf ekki aS hegSa sér eins og
hin áleitna og lostfengna kven-
hetja síðustu metsölubókar, á
mann, sem er sáttur við lífiS.
Kona höfundar skáldsögunnar
hegSar sér heldur ekki þannig.
Jafnvel í sama hjónabandinu
getur kynferðislíf og kynferSis-
líf verið tvennt ólíkt. Stundum
getur það verið kertaljós, fiðlu-
tónlist og rómantík. Stundum
er það líka óstöðvandi, bugandi
og knýjandi, líkamleg nauðsyn.
Og enn getur það verið fólgið í
ofsafengnum ærslum.
Þetta er sumt af því, sem
hjónabandsbækurnar ættu að
segja ungu hjónunum. Loks ættn
þær að segja þeim, að þrátt fyr-
ir öll vandkvæði hefur milljón-
um hjóna tekizt að öðlast full-
nægjandi kynferSislíf með þvi
að temja sér hinar aldagömlu
dyggðir samúðar, skilnings, um-
burðarlyndis og hlýju. Ef unga
fólkið fengi slíkar handbækur í
veganesti, myndi því vegna mun
betur í hjónabandinu en mörg-
um veslings, fáfróðum hjónun-
um í dag.