Úrval - 01.10.1963, Qupperneq 127

HJÓNABÖND í BURMA
139
einnig skrautlegur, þar sem hann
klæðist paso úr Ijósrauðum glit-
vefnaSi, en ljósrauði liturinn er
liinn venjulegi litur allra brúð-
guma á Burma. Paso er mjög síð
silkiflík, sem er notuð áðeins við
sérstök tækifæri, í stað lugyi sem
er hversdagsklæðnaður. Utanyfir
paso klæðist brúðguminn hvítum
silkijakka með kínverskum bönd-
um. Eins og paso er gaung-baung,
hinn þjóðlegi höfuðbúnaður karl-
manna á Burma, úr ljósrauðu
silki.
Ásamt ættingjum sínum sitja
brúðhjónin næst hvort öðru á
upphækkuðum trépalli. Brúðgum-
inn situr til hægri, >en brúðurin
til vinstri, nema því aðeins að
hann sé alþýðumaður, en hún af
borgaralegum uppruna. Þá situr
hann til vinstri. Þau hlusta með
mikilli virðingu á ræðumanninn.
Þegar hann hefur lokið lofræðu
sinni réttir hann brúðgumanum
og brúðinni litlar pálmaviðar-
greinar. Þau taka við greinunum
og hneygja sig djúpt. Þessi fyrsta
hneiging eða „shiko“ er Buddha
til heiðurs. Því næst láta þau
greinarnar í stóra silfurskál.
Þessir helgisiðir eru endurteknir
sex sinnum; önnur hneygingin er
til að heiðra kenningar Buddha,
sú þriðja til að lieiðra pangyi, sú
fjórða til heiðurs foreldrunum,
sú fimmta til að heiðra kennarana
og öldungana og sú síðasta til
heiðurs gestunum, sem hafa
komið til hjónavfgslunnar.
Þá loks er hámarki athafnar-
innar náð, þegar gömul hjón, sem
lengi hafa verið gift og vitað er
að hafa verið hamingjusöm, legg'ja
hendur brúðhjónanna niður í
gyllta skál, fulla af vatni, eða
bjóða þeim að drekka úr sama
íláti. Nú eru þau raunverulega
gfit, en til þess að opinbera það
enn betur, endurtekur siðameist-
arinn með sigrihrósandi og glað-
legri röddu þrisvar sinnum:
„Aung Byee. Aung Byee Aung
Byee i— Athöfninni er lokið.“ Að
þessarri yfirlýsingu lokinni ausa
gestirnir lituðum hrísgrjónum og
nýslegnum peningum yfir brúð-
hjónin.
Að athöfninni lokinni er brúð-
inni fylgt til brúðarherbergis-
ins, en brúðgumanum er vörnuð
innganga. Vinir hans varna hon-
um veginn. Loks grípur hann til
þess örþrifaráðs að gefa hverj-
um þeim er liindrar för hans, eitt-
hvað. Þessar gjafir ganga undir
nafninu „Stein-peningar“ vegna
þess að sá var siður fyrr á dög-
um, að hús brúðgumans var grýtt,
ef hann neitaði að borga. Er
brúðguminn hefur þannig blíðk-
að vini sína, þær hann loks að
fara óhindraður inn til sinnar
heittelskuðu, sem bíður hans með
óþreyju.