Úrval - 01.11.1966, Blaðsíða 5

11. hefti
25. árg.
Nóvember
1966
Úrval
ökuferð um
ALASKABRAUTINA
f fyrrasumar fór ég
með konu minni í ferða-
lMtMiJwl laS norður Alaska-
nXKJh brautina og komum við
þá við í veitingaskála
við brautina til að taka bensín. Við
tókum tal við gestgjafann og þegar
við vorum búin að spjalla saman í
góðu tómi um veginn og færðina,
sagði hann: Gætuð þið ekki gert
mér þann greiða að koma við á
næstu Texaco-stöð og láta þá hafa
olíubrúsa frá mér. Þeir eru alveg
að verða uppiskroppa, var ég að
frétta.“ „Alveg sjálfsagt“, anzaði ég.
„Hvar er hún þessi stöð?“ „Dálítinn
spöl hérna framundan, hægra meg-
in við veginn, um það bil þúsund
kílómetra héðan.
Þessi góðfúsa nágrannahjálpsemi
tengir saman alla veitingamenn og
vegavinnumenn meðfram hinni
löngu samgönguleið, sem er 2450
km. frá Dawson Creek í Brezku
Kólumbíu til Fairbanks í Alaska.
Vörubílstjórar og langleiðabílstjór-
ar, kennarar í skoðunarferðum
menn í herþjónustu að flytja sig
milli stöðva með fjölskyldur sínar,
— allir sem einn eru þeir hafðir til
sendirferða á þessari lengstu og ó-
sléttustu þorpsgötu jarðarinnar.
Nafn og mílutala nægja til þess að
koma hverju sem er — skilaboð-
um eða hálfum elgsskrokk handa
veitingahúsi — „dálítinn spöl“ fram
eftir veginum, á ákvörðunarstað.
Fólkinu sem býr við Alaskabraut-
ina finnst því allt vera nágrannar,
vegna þess mikla einmannaleika,
3