Úrval - 01.11.1966, Blaðsíða 96

94
ÚRVAL
fá Ernest til þess að fara þangað
vegna einhvers líkamlegs kvilla og
dulbúa þannig hans raunverulega
kvilla. Því stakk dr. Renown upp á
Mayosjúkrahúsinu í Rochester í
Minnesota. Vernon skýrði frá því,
að Ernest hefði brugðizt við upp-
lýsingunum um hækkaðan blóð-
þrýsting á einmitt þann hátt, sem
hann hafði gert ráð fyrir. Hann hafði
sem sé orðið óttasleginn. Og Vern-
on sagðist álíta, að honum mundi
takast að fá Ernest til þess að fara
til Mayosjúkrahússins undir því
yfirskini, að þar ættu að fara fram
ýtarlegri blóðþrýstingsprófanir og
síðan skyldi hann undirgangast
sérstaka meðhöndlun þar.
Þann 30. nóvember iagðist Ernest
svo inn í Mayosjúkrahúsið. Hann
var innritaður undir nafni Veíinons
Lords og fékk herbergi í St. Mary’s
sjúkrahúsinu.
Mér til mikillar undrunar var
hann útskrifaður af Mayosjúkra-
húsinu þ. 22. janúar eða níu dögum
eftir að ég hafði heimsótt hann þar.
Hann hringdi í mig í Hollywood
til þess að skýra mér frá því, hversu
glaður hann væri yfir því að vera
kominn aftur heim til Ketehum og
vinnu sinnar. Hann sagðist hafa
farið á veiðar strax daginn eftir
heimkomuna og það héngju nú 8
stokkendur og 2 urtendur uppi yf-
ir eldiviðarhrúgunni fyrir utan
eldhúsgluggann. Hann virtist hress
og í bezta skapi.
Þgar ég lagði heyrnartækið frá
mér, fann ég til léttis vegna þess,
að nú virtist hann hafa losnað úr
fangelsi sínu og vera kominn aftur
í þann sess, sem var hans eini og
rétti sess. En ég fann samt til mjög
ákafs kvíða, þegar ég minntist
samtalsins, sem við höfðum átt á
göngu okkar í Ketchum.
Nokkrum dögum síðar ákvað
Ernest að samþykkja tilboð það,
sem kvikmyndafélagið Twentieth
Century-Fox hafði svo oft gert
honum og fjallaði um réttinn til
þess að kvikmynda sögur hans um
Nick Adams. í bréfum sínum og
símtölum í febrúar var hann gagn-
orður og kom sér að efninu án út-
úrdúra. Við töluðum saman í síma
vikulega. Hann lét aðeins í ljós
kvíða vegna líkamsþunga síns, en
hann var nú kominn niður í 153
pund, og áleit hann þann þunga
allt of lágan til þess að hann gæti
unnið og lifað af sama krafti fram-
vegis sem hingað til. Hann áleit,
að hann yrði að slá eitthvað af
núna. Ég hvatti hann til þess að
reyna að bæta við sig nokkrum
pundum, en hann neitaði alveg að
bæta einni hitaeiningu við það
stranga matarræði, sem læknar
hans höfðu fyrirskipað honum.
Ernest skoðaði mataræðisuppskrift-
ina sem hernaðarlega skipun, og ég
efast um, að læknarnir hafi nokk-
urn tíma haft sjúkling, sem fór
svo nákvæmlega eftir fyrirmælum
þeirra.
Um mánaðamótin febrúar og
marz fór rithöndin á bréfum Ern-
ests að breytast aftur, og sama var
að segja um innihald þeirra. Rit-
höndin varð óskaplega þvinguð,
Stafirnir samanklemmdir og svo
smáir og þéttir, að það var erfitt
að lesa orðin. Og nú fór að bera
meira á kvörtunum í bréfum hans,