Úrval - 01.11.1966, Blaðsíða 74

72
ÚRVAL
að heiðurveiðiverði með öllum rétt-
indum og skyldum. Meðal annars
var ég skyldugur til þess að vernda
akrana fyrir villidýrunum, en mátti
á hinn bóginn ekki drepa nein þau
dýr, sem ekki valda þar tjóni. Þeir
hefðu átt að fá einhverja klára kú-
rekalögreglustjóra eins og Cary
Cooper til þess að leika mitt hlut-
verk. Vildi að þú hefðir getað séð
mig kveða upp mína Salómonsdóma
og halda öllu í röð og reglu. Allt
heiðarlegt. Engar pyndingar. Enginn
dæmdur sekur. sem var ekki í raun
og veru sekur. Ég veit, að slíkt er
syndsamlegt, en almáttugur, það er
unaðslegt að stjórna og skipa.
Jæja, í hvert skipti sem ég sezt
niður til þess að skrifa gamla Hotch,
kemur einhver náungi og segir:
Bwana, fílarnir eru að eyðileggja
„shambað" mitt, sko, það getur bæði
verið akur hans eða heimili. Nú, eða
þá, lögregluþjónninn, sem er 22
ára og á að halda öllu í góðu horfi
á þessu svæði og veit jafnvel ekki
hvort rassinn á honum snýr fram
eða aftur, og er svo áhugasamur, að
upp úr sýður, rekur inn hausinn al-
veg eyðilagður og segir: Bwana,
við verðum að loka fjallaskörðun-
um. Þeir fara þar um og smygla
vopnum á Masaiösnum. Hve marga
menn getur þú sent upp í skörðin?
Ég þori að veðja tíu á móti ein-
um um, að þetta er allt ein hringa-
vitleysa, en ég veit samt, hvernig
ég á að hegða mér, svo að ég segi
bara: Ég hef 6 hermenn, sem hafa
verið í þjónustu í K.A.R., eða í
Könnunarliðinu, og þá get ég vopn-
að, og ég hef 4 spjót. Hve mörgum
fjallaskörðum ætlarðu að loka?“
„Fjórum,“ segir hann. „Ég sendi
líka mína 12 menn þínum til að-
stoðar.“
„Hver á að loka þessum tveim
ókunnu vegum til Amboseli?"
„Þú.“
Ég er, sko, með pennann í hend-
inni til bess að skrifa honum Hotch
gamla, en honum verður ekki skrif-
að, Svona hernaðaraðgerðir taka
alla nóttina. Við handtökum þrjá
asna, sem bera ekki nein vopn á
baki sér. En ég geri þetta samt fyr-
ir drottninguna okkar. Mennirnir
heilsa að hermannasið. Guð blessi
drottninguna. Guð blessi ungfrú
Mary. Guð blessi Hotch-maru gamla.
Filman klippt hér allt að næsta
atburði, þegar ég er ekki að skrifa
Hotch gamla, en er alveg úttaugaður
og ligg í bælinu. Við heyrum hljóð
í lögreglujeppanum, sem nálgast.
Lögregluþjónninn er alveg búinn að
vera ringlaður og líkastur fugla-
hræðu. „Bwana, það er ljón að of-
sækja Laitokitok."
„Hve mörg ljón? Tilkynntu einn-
ig kyn þeirra."
„Eitt karlljón. Hann er nýbúinn að
drepa geit um hálfa mílu vegar frá
bænum.“
,.Ég skal borga fyrir geitina."
„Nei, Bwana. Sem heiðursveiði-
vörður verður þú að drepa ljónið.“
Ég spenni á mig skotfærabelti,
gríp byssuna, og við förum. Þegar
ég kem aftur heim í tjaldið, segir
ungfrú Mary: „Papa, þú verður að
hætta að eltast við Ijón um miðjar
nætur. Þetta gengur bara ekki.
Gerirðu þér grein fyrir því, að þú
hefur alls ekki hvílt þig síðan 27.
ágúst?“ Þar sem nú er komið fram