Úrval - 01.08.1968, Blaðsíða 96
94
URVAL
'1
Þegar tígrisdýrið
hefur liörfaö eins
lcmgt og það
kemst, ræöst þaö
fram aö nýju.
tvævetra hvolpa.... móðirin fer á
undan, og ungarnir ganga í lest í
slóð henar og forðast að víkja nokk-
uð út af.“
Við tjölduðum, sváfum af um
nóttina, skildum eftir verkfæri okk-
ar og lögðum af stað, þegar morgn-
aöi, að elta dýrin. Við fundum leif-
ar af máltíð þeirra: ræksni af villi-
gelti, og af því var ráðið að dýrin
væru ekki langt undan.
Allir vorum við spenntir og fullir
eftirvæntingar nema Bogachov.
Hann sat hinn rólegasti við að skoða
og prófa veiðitæki sín: reipi úr
hampi og múl úr striga. Prokopi og
Avdeyev skoðuðu skothylki sín, sem
voru tóm. Af vopnum tókum við
ekki með okkur annað en byssur.
Enginn okkar var syfjaður, og
allt var tilbúið áður en dagur lýsti.
Bogachov sagði okkur af óþrjótandi
fróðleik sínum um tigrisdýrin með
sinni þýðu rödd.
„Tveggja ára eru tígrisungar nærri
fullvaxta. Tveggja ára tígrisdýr
mundi eiga auðvelt með að bana
einum manni, en við erum fimm, og
svo marga ræður það ekki við.“
„Tígrisungar, hálfstálpaðir, hjálpa
ekki hver öðrum, en móðirin ver þá
af alefli með klóm og kjafti.
Það verður að hrekja læðuna eins
langt frá ungunum og kostur er, svo
hún drepi ekki hundana, — og
hundana megum við alls ekki missa.