Úrval - 01.08.1968, Blaðsíða 110

108
ÚRVAL
stúlkna, sem búa á hælinu hverju
sinni, mega ganga frjálsar um hið
stóra opna svæði, sem tilheyrir skól-
anum. Aðeins 16 allraerfiðustu
stúlkurnar eru settar á sérdeildina
„Birkikofa", þar sem þær eru und-
ir stöðugu eftirliti, þangað til þær
hafa sannað það, að þær eigi það
skilið að verða fluttar yfir á „opnu“
deildina. Og þaðan eru þær síðar
sendar heim til reynslu.
Þegar ég var skipaður eftirlits-
ma'ður með hinum ýmsu uppeldis-
stofnunum og öðrum opinberum
hj álparstofnunum í Washingtonfylki
árið 1964, vissi ég lítið sem ekkert
um betrunarhælið „Hlynstíg“. Og
því var ég dálítið kvíðinn, þegar ég
fór þangað í heimsókn í fyrsta skipti.
Því var þannig farið með mig og
flest annað fólk, að mér fannst um-
hugsunin ein um svo hræðilegt sið-
leysi og afbrotahneigð meðal korn-
ungra stúlkna viðbjóðsleg. En ég
kom nú á skóla, sem var gerólíkur
öllu, sem ég hafði áður ímyndað
mér. Einkum var það andrúmsloftið
í „Birkikofa“, sem gerði mig svo
forviða, að ég vissi ekki, hverju trúa
skyldi. Eg fór í margar heimsóknir
þangað síðar meir, og það hefur
verið mér alveg ógleymanleg lífs-
reynsla að mega fylgjast með þeirri
breytingu, sem verður á þessum ó-
hamingjusömu, ungu stúlkum, er
þær fara að læknast af sínum and-
legu sjúkdómum, sem virzt hafa
ólæknandi í fyrstu.
Það var til dæmis hún Ramona
Torres, (Öll nöfnin á stúlkunum eru
tilbúin, en ævisögur þeirra eru aft-
ur á móti sannar). Ramona var 16
ára gömul stúlka af mexíkönskum
ættum. Telpan var ekki eldri en 14
ára, þegar móðirin var farin að mis-
nota hana á hinn herfilegasta hátt.
Á daginn lét hún barnið stela í
ýmsum verzlunum, og á kvöldin var
hún send inn á veitingakrár og vín-
stúkur til þess að afla viðskiptavina
meðal karlmannanna. Systur henn-
ar þrjár voru allar forhert glæpa-
kvendi, og faðir hennar sat í fang-
elsi. Strax eftir komu Ramonu til
„Birkikofa", æddi. hún fram í eld-
hús, þreif hníf af einni eldhússtúlk-
unni og sargaði með honum í úln-
liðina og reyndi þannig að fremja
sjálfsmorð.
Allar aðrar stofnanir höfðu gefizt
upp við Marian Black að fullu og
öllu. Hún var 15 ára og var álitin
mjög treggáfuð. Faðir hennar var
áfengissjúklingur og hafði yfirgefið
fjölskylduna, þegar Marian var að-
eins 5 ára telpa. Móðir hennar var
ólæknandi sjúklingur á geðveikra-
hæli. Marian hafði alizt upp á yfir-
fullum barnaheimilum, þar sem
henni hafði alltaf fundizt, að eng-
inn kærði sig vitund um hana. í
sinni vonlausu þrá eftir fjölskyldu-
lífi, er gæti veitt henni öryggi og
hj artahlýju, hafði hún tekið til þess
bragðs að gefast á vald karlmönn-
um, sem gátu fengið sig til þess að
misnota treggáfað barn. Þar var um
að ræða eins konar afskræmingu
kærleikans af hennar hálfu. Á ann-
arri stofnun hafði hún að lokum
reynt að stytta sér aldur. En hinar
barnalegu sjálfsmorðstilraunir
hennar mistókust, og þá greip hún
til þess að loka allan umheiminn
úti, umheiminn, sem var orðinn
henni martröð. Og hún lifði sem