Úrval - 01.08.1968, Blaðsíða 8

Úrval - 01.08.1968, Blaðsíða 8
6 segist öðruvísi frá, og kem ég að því síðar). f þessu dýrðlega, fjöllum um- horfna landi hafði aldrei gerzt neitt, nema að trú lifði þar glatt og logaði glatt á lömpum hennar í klaustrum og helgidómum, og ekkert kvikindi svo lítilfjörlegt að því mætti mein gera (nema mannkindin, hún var álitin rétt til þess að meiða hana allavega), og fjöllin og galdrar íbú- anna vörðu landið fyrir innrásum óvelkominna, þá gerðist það sem engan gat órað fyrir, landið var tekið, og það var tekið af vantrúuð- um, en galdrar allir sem uppgufaðir og að engu orðnir, fjöllin fær her- flokki, varnir ónýtar. Það voru Kínverjar sem komu, og þeir komu með nýja siði og nýja trú. Þegar að þeim kapítula kemur, rétt nýafstöðnum á mælikvarða sög- unnar, þá stangast frásagnir af at- burðunum svo að ég hef aldrei því- líkt séð. Frá því er sagt, að þegar fréttist til ferða Kínverja með vopn- aðan her og stefndu inn í landið, og sagt að þeir mundu ætla að taka það, þá var sendur á móti þeim einn háttsettur öðlingsmaður. Hvað þeim fór í milli, Kínverjum og Apei þess- um, eða Ngapo Ngawang Jigme (þetta nafn getur enginn borið fram nema Tíbetar), sem var í ráðuneyti Dalai lama, veit nú enginn, en þegar heimundir kom, sást hann ríða sam- síða aðkomumönnum og enginn ó- friður með þeim. Apei var síðan gerður að æðsta yfirmanni landsins veraldlegum, og það er hann raunar enn. Hann er af gömlum aðli ríkum, og átti ógrynni jarða og ánauðuga menn svo marga að varla varð á ÚRVAL tölu komið, en hefur nú sleppt þessu öllu að boði Kínverja, og verður að láta sér nægja það kaup, sem þeir skammta honum fyrir að stjórna landinu. Þannig gerðist það að Kínverjar urðu hæstráðendur í landi þessu til dala og fjalla, blóðsúthellingalaust að kalla, eða alveg, og þótti ýmsum sem lítil breyting yrði fyrst, því ánauðugir voru jafn ánauðugir sem áður var, og bænahjól og bænadul- ur (sem vindur blés í) jafnt í gangi sem áður, og logaði á jafnmörgum lömpum (sem brenndu smjöri í stað lýsis, svo sem hér gerðist) í klaustr- um, hjálpræðisvegirnir hinir sömu, (að mæla langar leiðir með sjálf- um sér t.d.) karma almennings jafn grimmdarhart og verið hafði um aldir, heilagleiki heilagra manna jafn hár. Samt voru Kínverjar komnir og þeir eru ekki farnir enn. Fór svo fram í 8 ár að ekki bar til titla né tíðinda, nema verið var að leggja veg milli Peking og Lhasa, og er sá vegur langur og breiður og fær flestum vögnum, og segir svo hér í mjög sannverðugu öndvegis- riti, að til þessa starfa hafði Tíbet- um verið smalað saman nauðugum, og hefðu þeir allt viljað fremur en að leggja veginn og steypt sér unn- vörpum niður í djúp gil og gljúfur heldur en að þurfa að gera þetta, en verið dregnir upp jafnharðan á krókstjökum, og settir til starfans við miklu harðari kosti en áður, og er þetta talið vera eitt hið svívirði- legasta ofbeldisverk, sem um getur í mannkynssögunni. En vegurinn komst samt á og fara um hann margir vagnar dag hvern.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.