Úrval - 01.08.1968, Blaðsíða 120

118
ÚRVAL
lögin á nýjan leik, og það lítur alls
ekki út fyrir, að það eigi nokkru
sinni fyrir þeim að liggja.
STARFSAÐFERÐIR STARFS-
FÓLKSINS
Fyrir nokkrum árum hefði mað-
ur eins og Michael Fortell ekki haft
tækifæri til þess að hjálpa stúlku
eins og Lindu Hall, af því að þá
heimiluðu lögin ekki, að það ynnu
neinir karlmenn á „Hlynstíg". Stúlk-
unum var jafnvel bannað að hafa í
fórum sínum myndir af „ættingjum
eldri en 18 mánaða, væru þeir karl-
kyns.“ Til allrar hamingju var öll-
um starfsaðferðunum á „Hlynstíg"
breytt, og nú er um þriðjungur
starfsfólksins karlmenn.
Nýlega ræddi ég um Lindu Hall
við Tom Hughes, einn af yngri strfs-
mönnunum. Tilfellið „Linda Hall“
var eins konar kennsludæmi fyrir
okkur starfsmennina, ef hægt er að
ræða um slíkt í okkar starfsgrein,"
sagði hann. „Tilfinningar hennar
voru mjög frumstæðar, og jákvæði
þátturinn, barnið, var ríkjandi í
fari hennar allt frá byrjun. Hún
óskaði þess heitt að mega hafa barn-
ið hjá sér. Við urðum að sýna henni
fram á, að það væri ekki mögulegt,
ef hún breytti ekki um lífsstefnu.
Og þegar hún var komin svo langt
áleiðis, að hún skildi nauðsyn þessa,
urðum við að hjálpa henni að finna
nýjar leiðir til betra lífernis.
Það er í rauninni erfiðast að eiga
við hinar ,,óaðfinnanlegu“ stúlkur
eins og Jane Hutchins," bætti. hann
hugsandi við, „það er að segja þær,
sem virðast vera óaðfinnanlegar,
hvað öll ytri merki snertir. Þær búa
þannig um rúmið sitt, að það sést
þar ekki hin minnsta óþörf felling,
þær brjóta aldrei neinar reglur hæl-
isins né missa nokkru sinni stjórn
á sér.“
Jane var hávaxin, falleg stúlka
með rautt hár. Hún var mjög vel
gefin, fékk greindarvísitöluna 137
við greindarpróf. Hún kom frá sfn-
uðu yfirstéttarheimili. Faðirinn fór
oft á veiðar og í útilegur með konu
og börnum. Fjölskyldan fór öll í
kirkju saman. Jane átti sinn eigin
bíl og reiðhest. Þetta virtist vera
fyrirtaks heimili fyrir unga stúlku.
En samt strauk hún að heiman,
þegar hún var 16 ára, og fannst svo
í hótelherbergi, þar sem hún dvaldi
ekki aðeins með einum sjómanni,
heldur mörgum. Hún var send heim
til foreldra sinna til reynslu, en hún
strauk fljótlega að heiman aftur.
Og enn var hún tekin, eftir að hafa
eytt nóttinni í hermannaskála.
Seinna var hún afhjúpuð sem búð-
arþjófur í San Diego, en þar var
hún þegar undir grun sem vændis-
kona og eiturlyf j aneytandi.
Stuttu eftir að Jane var komin
til „Birkikofa", samdi hún „lífs-
reglur" fyrir félaga sína. Hún skrif-
aði þetta allt niður, og bar listinn
fyrirsögnina: „Hvernig maður á að
blekkja starfsfólkið, snúa því um
fingur sér og stjórna því.“ Þessar
„lífsreglur" höfðu meðal annars að
geyma eftirfarandi speki:
„Sýndu starfsfólkinu virðingu.
Hvað gerir það til, þó að frú Smith
sé tík? Klappaðu henni bara á
hausinn eins og lítilli, indælli tík.
Það er skynsamlegt að smjaðra og
hrósa! Þetta göfuga hjálparlið okk-