Úrval - 01.08.1968, Blaðsíða 122

120
ÚRVAL
arri manngerð. Hún var af mexí-
könskum ættum og aðeins 16 ára
að aldri. Hún hafði reynt að fremja
sjálfsmorð með því að skera sig á
púlsinn strax eftir komuna til
„Birkikofa". Renée Fortell, sem var
sérstakur félagsráðgjafi Ramonu,
mælti þessi orð um Ramonu á ein-
um af fundum starfsfólksins: „f
hvert skipti sem ég segi þessi töfra-
orð við hana: „Okkur þykir í raun
og veru vænt um þig“, þá fær hún
tár í augun. Við skulum halda áfram
að segja slíkt við hana og sjá, hvað
gerist.“
Starfsfólkið lét sér ekki nægja
að fullvissa Ramonu um það æ of-
an í æ, áð þaS hefði áhuga á henni
sem persónu og á málum hennar,
heldur sýndi það það í verkum,
sem samsvöruðu þörfum þessarar
treggáfuðu stúlku. Það leitaði ráða
hjá henni um hina hversdagslegu
hluti. Og þegar það uppgötvaði, að
hún bjó yfir listrænum hæfileikum,
var hún fengin til þess að búa til
skrautleg borðkort fyrir afmælis-
boð einnar stúlkunnar. „Þarna get-
urðu sjálf séð, hvað þú ert dugleg,“
sagði það við hana, þegar borðkort-
in voru tilbúin. „Jane fær kannske
hæstu einkunnirnar í námsgreinun-
um, en þú teiknar langbezt." Það
bað Ramonu einnig um að hjálpa
til við að búa til jólaskraut, og það
endaði með því, að hún tók að sér
allar skreytingarnar. Og Ramona
varð hetja dagsins, þegar „Birki-
kofi“ fékk fyrstu verðlaun fyrir
fallegustu jólaskreytingarnar.
NÝJAR LEIÐIR, NÝ SVÖR
Þegar Tom Pinnock var skipaður
yfirmaður áætlunarinnar um þjóð-
félagslega endurhæfingu afbrota-
unglinga, varð Edna Goodrich eft-
irmaður hans á betrunarhælinu
„Hlynstíg". Hún skýrir með eftir-
farandi orðum það, sem er að ger-
ast í „Birkikofa“: „Það er á vissan
hátt hægt að segja, að það sé sjálfs-
bjargarhvötin, sem hafi komið
stúlkunum okkar á glapstigu. Þær
halda, að það sé aðeins á þann hátt,
að þær geti leyst vandamál sín, það
er að segja með því að flýja frá
þeim. En „Birkikofi“ er lítið, sam-
þjappað og traust samfélag, þar sem
afbrot borga sig ekki.“ Linda Hall
komst að því, að það lét enginn
undan henni, þegar hún æpti og
hótaði öllu illu. Jane Hutchins
komst að því, að jafnvel snjalli
heilinn hennar hafði ekki roð við
starfsfólki, sem heldur saman und-
antekningarlaust, á hverju sem
gengur. Vesalings Ramona Torres,
sem þyrsti eftir kærleika, skildi, að
hún þurfti ekki að skera sig með
hníf til þess að fá aðra til þess að
hafa áhuga á henni sem persónu.
Þegar þær uppgötvuðu, að röng
hegðun hjálpar þeim ekki, fara
þær að leita nýrra leiða, nýrra að-
ferða til þess að leysa vandamál
sín með. Og þegar þær eru farnar
að óska þess sjálfar að breyta sér,
þá getur starfsfólkið leitt þær fram
á veginn að þeim markmiðum, sem
þær hafa sett sér. „Svo einfalt er
það,“ mælti frú Goodrich að síð-
ustu. Það er mögulegt, að „formúl-
an“ sé einföld, en hún dugar að-
eins, sé henni beitt á réttan hátt,
með dugnaði, kærleika og af þol-
inmæði. Unga stúlkan, sem leitar