Úrval - 01.11.1973, Side 116

114
vel stórskotalið til átaka. Og þegar
sprengjum ri'gndi niður, reyndu lög
regluþjónarnir að dreifa athygli her
manna með því að lesa fyrir þá
fréttir úr blöðunum eða dreifa pósti.
Á þennan hátt tókst oft að blekkja
sveitirnar.
En þegar sprengjurnar hæfðu
varð starf þessarar brautarlögreglu
ægilegt erfiði. Stundum hlupu að-
komuhermennirnir bókstaflega í
hópum í fljótið. Þá tæmdu verðirn
ir bókstaflega byssur sínar á þessa
eigin flóttamenn.
Á þennan hátt voru samt um 100
þús. hermenn ferjaðir til Stalingrad
í októbermánuði. En þeir voru svo
fljótlega felldir, að Chuikow hafði
aðeins 53 þús. vopnfærra eftir. Á
tæpum mánuði hafði 62. herinn
misst 80. þús. manns.
EINVÍGI Á HLUTLAUSU LANDI
Á miðjum undirbúningstímanum
fyrir átökin um verksmiðjuhverfi
Stalingradborgar var háð persónu-
legt og óheillavænlegt einvígi, sem
náði hámarki á hlutlausu svæði.
Tveir aðstoðarmenn og þraut-
þjálfaðir skæruliðar þekktu hvor
annan einungis af orðspori.
Þetta voru Þjóðverjinn Major
Konings og Vissili Zaitsev, maður
sem hafði hlotið þjálfun við dýra-
veiðar austur í Uralfjöllum. Rúss-
nesku blöðin höfðu nú þegar gert
Zaitsev að þjóðhetju. Síðustu tíu
daga hafði hann kálað 40 Þjóðverj-
um.
Þegar þessi orðrómur breiddist út
var gert orð eftir Konings alla leið
frá Berlín til að hjálpa 6. hernum
ÚRVAL
að ráða niðurlögum þessarar snjöllu
leyniskyttu.
Rússarnir heyrðu Konings fyrst
getið og nærveru hans af orðum
fanga, sem fræddi þá um, að nú væri
hann á gangi meðfram víglínunni
til að kynna sér allar aðstæður.
Zaitsev hafði þá enga hugmynd
um starfsaðferðir þessa andstæðings.
Hann varð því að láta Konings hefja
sóknina.
í nokkra daga gerðist samt ekk-
ert óvenjulegt. En svo féllu tveir
sovézkir skæruliðar í skyndiárás
fyrir einstökum riffilskotum. Zait-
sev skreiddist að jaðrinum á hlut-
lausu belti milli Mamaevhæðar og
Red Oktober-ekrunnar og horfði
þaðan yfir vígvöllinn.
Síðdegis þennan dag fór Zaitsev
og vinur hans Nikolai Kulikov þang
að, lágu í leyni og beindu sjónauk-
um sínum fram og aftur, ef þeir
gætu orðið nokkurs vísari.
Mitt í átökum daglegra skotbar-
daga, létu þeir styrjöldina sjálfa
lönd og leið og leituðu eins manns.
En svo skall myrkrið á og enn hafði
Konings ekki gefið færi á sér á
nokkurn hátt.
Fyrir dögun næsta morgun fóru
skæruliðarnir aftur í holu sína og
könnuðu vígvöllinn. Enn gaf Kon-
ings engin merki. Við fyrstu skímu
þriðja morguninn fengu þeir heim-
sókn félagarnir, það var pólitískur
áróðursmaður að nafni Domilov.
Meðan sprengikúlurnar þutu yfir
höfðum þeirra virtu Rússarnir fyrir
sér landslagið.
Allt í einu reis Donilov upp og
æpti: „Þarna er hann. Ég skal sýna
þér.“