Úrval - 01.11.1973, Síða 126

124
ÚRVAL
allt í einu kallaður inn í foringja-
„braggann."
„Hvers vegna í ósköpunum hefur
„Luftwaffen" alltaf lofað aðstoð og
birgðum?" öskraði Paulus.
„Ef einhver hefði sagt mér, að
það væri ómögulegt þá hefði ég
brotizt út meðan enn voru kraftar
til þess.“
Hann bandaði fyrirlitlega frá sér
haldlausum skýringum liðsforingj-
ans og hélt áfram:
„Við tölum nú þegar frá allt öðr-
um heimi en þið. Við tilheyrum hel
heimi, veröld hinna látnu. Frá þess-
ari stundu er okkar tilvera aðeins
á spjöldum sögunnar."
Hinn 22. jan. reyndi Paulus að
sannfæra Hitler um, að undanhald
væri eina úrræðið.
..Glötun óhugsanleg. Verjizt til
síðasta manns.“
Þegar Paulus hafði lesið þetta
skeyti, yfirgaf hann herbúðirnar og
settist að í kjallara í Stalingrad.
En þann sama dag sá Gerhard
Meunch, sá, sem fyrstur hafði kom-
ið til Stalingrad, ógleymanlega sjón.
Honum hafði verið skipað að vf-
ir.eefa Ketilinn. En þar eð aðeins
þriár flugvélar komu til Gumrak.
busti heill hópur særðra manna að
inngangi vélanna í einu. Þeir klifr-
uðu upp hver um annan þveran.
Þeir veikustu urðu auðvitað undir
í þvögunni. Hinir komust inn í tóma
klefana.
Meunch komst inn, þegar rúss-
n°sk sprengjukúla dreifði múgnum.
Fiugmaðurinn ræsti vélina og gerði
tilraun til að taka sig upp. En það
reyndist ómögulegt. Þegar Meunch
leit út um gluggann, sá hann nær
50 manns liggja á vængjum vélar-
innar og halda um allt, sem hönd
á festi.
Þegar vélin loks náði hraða féllu
mennirnir af einn af öðrum og
skoppuðu eins og hnyklar eftir flug
brautinni. Loks þegar flugvélin varð
laus við þennan þunga hóf hún sig
á loft í einu vetfangi og sneri brott
frá Volgu.
Um morguninn 24. jan. var „Hel-
vegurinn“ en svo nefndu bifreiða-
stjórar aðalbrautina til Stalingrad,
samfelld blóðbraut í snjónum á 5
mílna kafla. Þetta var síðasta leið-
in sem 6. herinn hafði farið. Og nú
voru minnsta kosti 100 þús. Þjóð-
verjar sem hafði verið fleygt í
svörtu kjallarana í Stalingrad, hrúg
að þar saman. Samanþjappðir í þess
um vistarverum hlustuðu þeir skelk
aðir og skjálfandi á fótatak rúss-
nesku hermannanna úti fyrir og
uppi yfir sér.
En nú tóku Rússar sér góðan tíma
og fóru gætilega um allar brautir
og athuguðu hvert bílflak og hvern
bragga í snjónum. í óteljandi smá-
bardögum í hliðarstrætum og horn-
um borgarinnar, bergmálaði skip-
unin Raus, Raus og skothvellir
hljóðnuðu. Þjóðverjarnir skreiddust
út úr holum sínum og héldu hönd-
unum upp í loftið.
Aðrir gleymdu jafnvel í augnablik
inu ógnum hertökunnar, þar eð þeir
háðu enn óhugnanlegri bardaga við
lýs.
Þessi gráu sníkjudýr settu sinn
svip á alla tilveru í kjöllurum Stal-
ingrad. Þeim fjölgaði með óiíkind-
um í öllum óþrifunum og bylgiuð-
ust bókstaflega frá hvirfli til ilja í