Úrval - 01.12.1973, Blaðsíða 48

46
ÚRVAL
ishvöt til að andæfa óþægindum
sultarkenndarinnai, með því að
taka pelann sinn eða brjóst mömmu
sinnar, þangað til fullnægja er feng
in. Þá hættir það. En jafnvel meðan
það enn er í frumbernsku verða
utanaðkomandi áhrif til að hvetja
barnið lengra en eðlishvötin segir.
Mamma lokkar til að ljúka úr
pelanum eða liggja lengur við
brjóstið. Og bros hennar freistar
til að eta meira.
Sætindi valda tannskemmdum,
en samt eru þau heillandi, sífellt
á boðstólum, etin með ánægju.
Bráðlega er mynduð ný lífsvenja,
át án sultar.
Að síðustu eta allir þannig, og
líkaminn þyngist og þenst út að
sama skapi Síðan er tekinn biti,
þegar hann er fyrir hendi, þótt
ekki sé hans nokkur þörf, flaska
tæmd í botn, þótt þorstinn sé löngu
horfinn eða hafi kannski aldrei
verið fyrir innihald hennar. Reyk-
urinn af réttunum freistar. Síðast
er varla hægt að fara framhjá
„sjoppu“ eða matsölustað án þess
að staldra við.
Of margir matast blátt áfram af
því eitthvað er gott á bragðið,
klukkan er komin að matartíma,
af því aðrir eru að eta þá út úr
leiðindum og einmanakennd.
Þetta eru áunnar lífsvenjur, sem
gera óteljandi megrunarráð óvirk
eða einskis virði.
Hér dugar ekkert minna en lífs-
venjubreyting. Og þar kemur lífs-
venjulækning, heilnæmir hættir til
sögunnar.
Slík aðferð hefur nú verið próf-
uð vísindalega í nær áratug og
gefið góða raun um skynsamlega
stjórnun líkamsþunga í tilraunum
með 500 manns.
Aðalfrumkvöðull þessarar að-
ferðar er dr. Albert Stunkard við
Pennsylvaniuháskóla. Hann segir:
„Fyrrverandi megrunaraðferðir
fjölluðu um hve mikið var hægt
að þola og hve lengi sú þolraun
entist til áhrifa. Þessi aðferð gefur
tækifæri til að vinna og sigra.
Úr tylftum ráða, sem gefa góða
raun til að halda hæfilegum lík-
amsþunga, gerðum og gefnum af
sálfræðingu.m og geðlæknum eru
hér samandregin í aðalatriði og
næstum óskeikul sé eftir þeim far-
ið.
1. Athugið átvenjur.
Þú getur ekki breytt um matar-
venjur fyrr en þú veizt, hvað um
er að ræða. Þær eru fimm aðal-
atriði:
Hvenær matast, hvað etið er,
hvar etið er, með hverjum er mat-
azt og hvernig þér líður við mál-
tíðina.
Fljótlega sannast, að oft er mat-
azt ósjálfrátt og ómeðvitað. Kona
nokkur komst að raun um að hún
bragðaði eins og í leiðslu á mat
allra barnanna um leið og hún bjó
út nestið þeirra í skólatöskurnar.
Ungt fólk er síétandi sælgæti, bíl-
stjórar maulandi við stýrið, börn í
strætisvögnum, sölumenn í búðum.
2. Varizt persónulegar átvenjur.
Athugið hvenær matarlöngun
grípur um sig eftir kringumstæð-
um.
Ef löngun í mat gerir vart við