Úrval - 01.12.1973, Side 36

34
einn félagi foringjans honum á
dyrnar.
Síðan sneri foringinn sér að öðr-
um undirmanna sinna og sagði:
„Kastaðu þessum vélum út á göt-
una og gakktu þannig frá þeim, að
þær verði ekki framar nothæfar.“
Þetta var ég. Ég var undirmaður-
inn, sem mölvaði vélarnar mélinu
smærra með sleggju, samkvæmt
skipun foringjans.
Þetta atvik sýnir glöggt, hvernig
skipulögð glæpastarfsemi hefur náð
tökum í þjóðlífi Bandaríkjanna og
náð að hafa tekjur á ári hverju, sem
nema hundruðum milljarða ísl. kr.
Með gömlum samböndum og hæfi
legum mútum til eftirlits- og lög-
reglumanna ganga þessir herrar í
glæpasamtökunum úr skugga um,
að um þver Bandaríkin, frá hafi
til hafs, komist engin klámbókabúð
eða ,,gægjuvéla“-viðskipti á lagg-
irnar, án þess að greiða háan skatt
til glæpafjölskyldunnar í viðkom-
andi borg. Ég tala hér sem raun-
verulegur þátttakandi á öllum svið
um þessa glæpahrings.
FRJÓSÖM FORARVILPA
Aðeins t.íu ára að aldri reikaði
ég um stræti Baltimoreborgar, stal
bílum, barðist við hina flækingana
í fátækrahverfunum.
Um tvítugt var ég lögregluþjónn
og átti að koma í veg fyrir rán og
árásir í klámritabúðum og slíkum
stöðum, og þar hitti ég vini mína
úr Mafíunni daglega.
Eftir hálft þriðja ár vildi ég fá
meiri peninga og yfirgaf starfið. Ég
stjórnaði þá söngflokki og ferða-
kabarett. Árið 1968, þegar ég var
IJRVAL
28 ára, var ég ráðinn til að stjórna
nektarsýningaflokki.
Bráðlega var ég orðinn gagnkunn
ugur fjölmörgum framkvæmdum
Mafíunnar.
Stærð mín, ég er um 1.80 m, og
nærri 100 kíló, varð til þess að ég
skipti við búðir, sem seldu stærstu
númerin, og átti þá greiðan aðgang
til að virða fyrir mér hæstu menn
Mafíunnar, þar sem þeim var snú-
ið á alla kanta. Oft fékk ég þá að-
stöðu að fara með peningapoka til
„félaga“, sem voru samankomnir á
einum sérstökum matsölustað.
Orðstír minn fyrir vaskleik og
skipulagshæfni ávann mér bráð-
lega allmikilla peninga.
Ég tók að mér blómlega klám-
bókabúð, varð hluthafi í dreifing-
arfirma og gerður að framkvæmda-
stjóra í helzta nektarklúbbnum í
Mafíunni. Laun mín hækkuðu úr
um 4—5 milljónum króna í rúm-
lega 7 milljónir á ári.
En ég lærði harða lexíu. Gangir
þú í starf með þeim, þá eiga þeir
þig með húð og hári.
f Baltimore voru „þeir“ samtök
Mario Anollos, tungumjúks stjórn-
anda á sextugsaldri, sem var þekkt
ur undir nafninu „sá gamli“.
Nú gat ég ekki lengur tekið
ákvarðanir á eigin hönd. Mafían
var með mér hvert fet. Mitt dag-
lega líf varð krókaleið. Stundum
átti ég að greiða foringjum og fyr-
irliðum hagnað þeirra, stundum að
múta lögreglunni, stundum að
lumbra á einhverjum mangara, sem
var talinn okkur óþarfur.
Ég þráði að sleppa.
Mánuði eftir að ég hafði keypt