Milli mála - 2023, Page 225

Milli mála 15/2/2023 225
Álútur beindi hann því athyglinni að grillinu og byrjaði að undirbúa
steikina. Í þetta skiptið grillaði hann bara steik og tæmdi heila vín-
flösku. Ég elti hann hvert fótmál. Hann settist pirraður niður og
hrinti mér frá sér þannig að ég missti jafnvægið og datt næstum á
gólfið. Þegar ég gerði mér grein fyrir því að félagsskapur minn
skapraunaði honum settist ég við borðið sem við höfðum valið
þennan dag og beið eftir því að hann rétti mér minn bita af steikinni.
Við borðuðum í þögn. Pabbi greip aðra flösku og fyllti plastglasið
sitt. Hann drakk næstum hálfa flösku í viðbót. Því næst féll hann
sofandi fram á borðið eins og hann væri dauður. Fyrst brá mér en það
varði aðeins í fáeinar mínútur því að þegar lágværar hrotur fóru að
berast frá honum skildi ég að það var vínið sem hafði komið honum
í þetta ástand meðvitundarleysis.
Mig langaði hvorki að hrista hann eða kalla nafn hans til að vekja
hann. Ég var alltaf hrædd við viðbrögð foreldra minna þegar ég
óskaði einhvers. Svona svaf hann í tvo tíma á meðan ég virti hann
fyrir mér með meiri skömm en ég upplifði yfir hrópunum sem
stundum bárust frá vinahópnum. Ég sat eins og steingervingur
þessar tvær klukkustundir og fylgdist með því hvernig fágaðri með-
limir starfsmannafélagsins gengu hjá og hvísluðust á um eitthvað
sem ég ímyndaði mér að hafi verið um pabba minn, sem lá þarna
fram á borðið. Þegar hann vaknaði greip hann um handlegginn á
mér. Hann lét mig klæða mig í fötin yfir sundfötin og leyfði mér
ekki að fara í skóna. Ég var þess vegna í sandölunum og það var
erfitt að ganga yfir grjótið á óhentugum skónum á leiðinni að strætó-
num sem flutti okkur heim.
Eins og alla aðra laugardaga komum við heim um sjöleytið.
Mamma hafði komið fyrr heim þennan dag og var að strauja fötin
sem hún hafði þvegið í vikunni. Pabbi heilsaði henni með snöggum
kossi á kinnina og hljóp beint inn á baðherbergi. Á bak við lokaðar
dyrnar heyrðum við hann kasta upp. Mamma hélt áfram að strauja
og lét sem hún heyrði ekkert en ég tók eftir því að hún sperrti eyrun
við hvert hljóð sem barst frá baðherberginu. Í fjórða eða fimmta
skiptið sem hann kastaði upp, leit hún á mig og spurði hvar taskan
mín væri. Mér til mikillar skelfingar uppgötvaði ég að ég hafði
gleymt henni við hliðina á borðinu þar sem pabbi hafði setið og
drukkið, og tekið þennan blund sem hafði valdið mér meiri skömm
CRISTINA CIVALE