Milli mála - 2023, Side 230
230 Milli mála 15/2/2023
lægð frá heimili mínu. Ég kom til baka rétt tímanlega til að útbúa
drykkina. Ég hellti réttu magni af tekíla í hristarann, bætti við
Tabasco, sítrónusafa og dropum af Worcestershire-sósu, stráði ögn af
salti yfir og þegar ég ætlaði að leggja lokahönd á drykkinn með
örlitlum pipar, rann hristarinn til og skall í gólfið á sama augnabliki
og vinur minn hringdi dyrabjöllunni. Ég reyndi að vera róleg. Ég
andaði djúpt, sagði við sjálfa mig að ég myndi bæta úr þessu fljótlega
og fór niður til þess að opna dyrnar. Ég sagði honum að fara upp í
íbúðina og lofaði honum að ég kæmi aftur innan fimm mínútna. Án
nokkurra útskýringa – sem hann bað annars ekki um – skildi ég
hann eftir við lyftuna á meðan ég hljóp í búðina handan við hornið
til að kaupa pipar, bara einhvern pipar.
Ég var komin til baka innan fjögurra mínútna. Hann var að skoða
bækurnar mínar, við brostum hvort til annars án þess að segja
nokkuð og ég fór inn í eldhús til þess að ljúka við undirbúninginn
og setti glösin sem ég hafði keypt daginn áður á bakka. Á meðan ég
síslaði þetta, bárust einkennilegar raddir úr stofunni. Ég gat ekki
greint hverjum þær tilheyrðu. Í eina sekúndu hugsaði ég um djöful-
lega bölvun en vísaði þeirri hugsun strax á bug og ákvað að trúa því
að það sem ég heyrði bærist frá nálægri íbúð.
Ég setti glösin á bakkann, skildi eftir fullan kokteilhristara og bjó
mig undir að fagna loksins afmælinu okkar. Um leið og ég gekk út
um eldhúsdyrnar efaðist ég ekki lengur. Raddirnar komu í raun úr
stofunni, nánar tiltekið úr sjónvarpinu, frá íþróttafréttamanni sem
lýsti fótboltaleik með tilþrifum.
Ég horfði hissa og spyrjandi á hann en hann skynjaði það ekki
vegna þess að augu hans voru límd við sjónvarpið.
Ég lagði bakkann frá mér á sófaborðið.
– Usss, usss, usss – hreytti hann út úr sér pirraður.
Ráðvillt og án þess að hafa áætlun um það hvernig ég ætti að
bregðast við hegðun hans tókst mér að ná fjarstýringunni sem var við
hliðina á honum í stólnum. Hann teygði hönd sína ósjálfrátt í átt að
hönd minni – þeirri sem hélt á fjarstýringunni – og, sneri hana af svo
miklu afli að ég æpti af sársauka og fjarstýringin féll í gólfið. Það var
vinstri höndin, sú sem hann var vanur að kyssa eins og herramaður.
Ópið rann saman við langvinnt og ósvífið öskrið í honum vegna
marksins sem var skorað. Þegar fagnaðarlátunum lauk tók hann upp
BLOODY MARY
10.33112/millimala.15.2.11