Mímir - 01.06.2005, Síða 131

Leit að tjaldstæði
Þessi för
er farin
í þeim tilgangi einum
að finna tjaldstæði
fyrir nóttina.
Afdrep,
þar sem vakna má
við þyt í stráum
hjá tjaldskörinni,
án þess að hvísla
út í nóttina:
Því er ég hér.
Skuggarnir lengjast
tjaldstæðið er ófundið
og sandar framundan.
Leit að tjaldstæði, 56
Tvö höfuð á sama kodda
Höfuð sem hvíla
á sama kodda
líkjast hvort öðru meir og meir
Þótt draumar þeirra falli
hvor í sinn jarðveg
þótt djúp sé staðfest
milli hugsana þeirra
Loks renna allar nætur saman
í minningunni
Kannske nótt
þegar þú hvíldir með höfuðið
í holhönd hans
Á hvítri verönd, 10
Bókin Línur ílófa sker sig nokkuð úr hópnum. Ljóðin
í þeirri bók eru mjög sjálfsævisöguleg og veita
okkur aðra innsýn inn í hugarheim skáldkonunnar.
Strax í fyrsta Ijóðinu kemur þema bókarinnar fram:
„Nú vil ég segja eitthvað af því/ sem ég lofaði þá en
gerði ekki/ því annað virtist brýnna" (5). Ljóðin eru
frekar löng, má kannski kalla þau prósatexta. Oft á
tíðum fylgja styttri Ijóð þar sem efni textans sem á
undan fór er tekið saman á knappari hátt.
Háttað í björtu
Ljósfærin eru lögð á hilluna
Leysingarvatn sýnir dýpt bláloftanna
í skyndispegli allra lauta
Grasrótin rumskar og teygir úr sér
eftir rauðamyrkur ofurlangrar nætur
Myrkfælnina hefur dagað uppi
líkt og lánlausa tröllkonu
Nú er háttað í björtu
Bók undir kodda er lesin í nótt
Ó birta
Meðan heimskautsbörnin
þiggja linnulausa hvílukossa þína
vaxa þeim blá lauf
á bert vonartréð.
Línurílófa, 41
Yfir mörgum Ijóðum Þóru er þjóðsagnablær.
Ljóðheimur Þóru verður dularfullur og táknsær og
Ijóðmælandanum stafar óræð ógn af umhverfi sínu.
Hún leiðir liðna tíð á fund líðandi stundar þar sem
þjóðsöguleg fyrirbæri skjóta upp kollinum „Fólk
sem framhjá ekur/ yrði undrandi á/ að sjá nykurinn"
(Leit að tjaldstæði, 14).
í síðustu bók Þóru Far eftir hugsun eru tilvitnanir
í upphafi hvers Ijóðs. Allar nema þrjár tilvitnanna
eru fengnar úr Kvæðum og dansleikjum eftir Jón
Samsonarson. Tilvitnanirnar eru viðbót við Ijóðin
og má segja að þær séu ákveðinn upptaktur að
lesningu Ijóðanna.
í bókinni Höfðalag að hraðbraut má greina
trúarlegan undirtón og ijóðin verða oft hátíðleg og
upphafin, meðal annars vegna þess að hún velur að
nota þéranir.
Trúin er Þóru hugleikin, sjálf er hún trúuð en það
kemur samt ekki í veg fyrir að henni eru vættir og
huldufólk ofarlega í huga. Þetta segir Þóra allt vera
hluta af imyndunaraflinu sem manninum er gefið.
Þóra ólst upp í nánum tengslum við náttúruna
og er hún í aðalhlutverki í Ijóðunum. Náttúran er
ekki bara náttúra æskustöðvanna heldur náttúra
alls landsins. Hún skýrir tengsiin þannig að
náttúran verður hluti af sjálfinu og hefur því áhrif á
hugarástand okkar. Tengsl Þóru við náttúruna hafa
fylgt henni alla tíð og þau eru stundum svo sterk að
erfitt er að vita hvar víðáttan í manninum endar og
hvenær víðátta náttúrunnar tekur við. Þessi náttúra
birtist í Ijóðum Þóru, oft í hinu smáa á myndrænan
og hnitmiðaðan hátt. Það er ekki bara náttúra
landsins sem er henni hugleikin því náttúran sem
maðurinn myndar og hefur skapað sér er einnig
yrkisefni hennar.
129