Goðasteinn - 01.09.1998, Page 26
Goðasteinn 1998
Frá vígslu Háskólabyggingarinnar 1940, þegar séra Sigurður Einarsson var
dósent við guðfræðideildina. Mynd: Ljósmyndasafn Reykjavíkurborgar.
hlyti stöðuna. Með þeim stóðu háskóla-
yfirvöld sem og fjöldi stúdenta, al-
menningsálitið í landinu og síðast en
ekki síst Morgunblaðið. Danskur
prófessor, Mosbech að nafni, var að
frumkvæði guðfræðideildar fenginn til
að taka sæti í dómnefnd er fjallaði um
umsækjendur, og mat hún Sigurð óhæf-
an. Þessu undi kennslumálaráðherrann
illa, og útvegaði sænskan guðfræði-
prófessor, Nygren, til að yfirmeta fram-
lögð gögn umsækjenda undir nafn-
leynd, og komst sá að þeirri niðurstöðu
að gögn séra Sigurðar vitnuðu ótvírætt
um að þar færi hæfasti maðurinn.
Næstu sex árin liðu við kennslu og
undirbúning prestsefna í guðfræðideild.
Þrátt fyrir erfiðan aðdraganda og að-
komu að deildinni, þá ávann séra Sig-
urður sér traust og hylli stúdenta á
undraskömmum tíma. í þeim hópi var
Sigurbjörn Einarsson, síðar biskup.
Honum farast svo orð, er hann rifjar
upp fyrstu kynni þeirra þrjátíu árum
síðar í minningarræðu við útför séra
Sigurðar:
„Ég man glöggt eftir fyrstu
kennslustund hans. Ég var nýkom-
inn frá 4 ára námi við erlendan
háskóla. Vér stúdentar vorum flestir
tortryggnir á hann eða honum
móthverfir, höfðum haft góð kynni af
keppinaut hans, sem þá hafði gegnt
kennslu um skeið, töldum séra
Sigurð iítt viðbúinn á allan hátt að
tcika til starfa, komið talsvert fram á
kennslumisseri og veiting hans hafði
komið allsendis óvœnt og hann tók
við kennslunni fyrirvaralaust. Séra
Sigurður kom og sté í kenn-
arastólinn eins og hann hefði aldrei
annars staðar verið, eins og sá, sem
valclið hefur, og valdi náði hann
þegar í stað yfir sínum litla áheyr-
endahópi með innblásinni mœlsku
-24-
J