Goðasteinn - 01.09.1998, Page 100
Goðasteinn 1998
til hans Jóns?“ Hún játaði því. Þá styn-
ur hann upp þessari vísu:
Skilnaðarstund er komin hér.
Þig nú tregum allir vér.
Farðu vel þinn lífsins veg,
og það er vonin fyrir mér
að hinum megin sjáumst vér.
Frá Velli fór Sigurður að Þorvalds-
eyri. Hittist þá svo illa á að frúin var
við kirkju á Staðnum þegar hann var
sóttur. Þótti henni það mjög leitt. En
þegar hún kemur heim, finnur hún
bréfmiða á búrhillunni, með þessari
vísu:
Yður þýðar þakkir sé
fyrir líðan mína.
Annist lýða stýri vel
alla umsjá yðar.
„Það var vel meint,“ sagði hún.
Seinustu árin var Sigurður í Hala hjá
Þórði Guðmundssyni bónda þar, fyrrv.
alþingismanni. Þar var hann í fjósinu
og lét sig hvergi. Þar varð þessi vísa til
um stúlku:
Öllum þjófar reipunum
frá mér, hún Sigga stóra.
Hún dregur þau út úr greipunum
á honum fjósa móra.
Um þá sömu:
Komdu sæl, með lifrar lang,
löng ert þú, sem þenur gang.
Hver hana gjörir færa í fang,
hulið er nú fjósa krang.
Um fjóshauginn:
Horfinn er nú vinurinn,
og ég græt hann mikið.
Mér mun bætast brátt um sinn
sá skaðinn og missirinn.
Þessar vísur sýna að hann hefir átt
til góðlátlega kímni. Einnig hefir hann,
eins og aðrir menn á jörðu hér, brotið
heilann um tilveruna:
Tíminn líður, tíminn bíður eigi,
árin hafa enga bið,
ei að heldur stönsum við.
Þessa vísu kvað Símon Dalaskáld
um Sigurð:
Yrkir í Hala eins og skáldið Dala,
furðu glaður, fullröskur
fjósamaður Sigurður.
Þetta voru hans skáldalaun. Þau hafa
vissulega verið meðtekin með gleði og
stolti og orðið honum dýrmæt viður-
kenning. Því sennilega hefir hann ekki
verið stórlátur fremur en annað um-
komulítið fólk á þeirri tíð.
Heimildir:
Gamalt vinnufólk frá Staðnum.
Frú Ingunn Johnson frá Velli.
Vinnustúlka, sem var Sigurði samtíða í
Hala.
-98-