Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 2020, Qupperneq 13

12
Múlaþing
Ég byrjaði ung að hjálpa til við símann.
Þegar ég var þrettán ára fóru pabbi og
mamma að heiman, þá passaði ég stöðina
og fékk að hafa stelpu með mér. Ég komst
ekki í ferðalagið með þeim því einhver
varð að vera heima og sinna símanum. Á
virkum dögum var opið frá klukkan níu til
tólf. Svo var aftur opnað klukkan fjögur og
verið með opið til sjö, en á sunnudögum
var bara opið á milli tíu og ellefu og fjögur
og sex. Það var mikið að gera á veturna á
meðan skólinn var og það gat líka verið
mikið að gera á sumrin. Það var verið að
hringja í lækni, í kaupfélagið og þetta og
hitt. Þegar að pabbi tekur við stöðinni vorið
1946 voru allir bæir í sveitinni komnir með
síma. Ég var stundum send með símskeyti,
en það var þá borgað fyrir það sérstaklega.
Stundum fór ég ríðandi og fannst það nú
ekki verra. Svo þurfti maður að hlaupa
á milli húsa á Eiðum til að sækja fólk í
síma, t.d. þegar hringt var í nemendur.
Það var engin sími í gamla skólanum þar
sem strákavistin var nema í íbúð Þórarins
skólastjóra. En eftir að mötuneytishúsið var
byggt voru stelpurnar þar uppi og þangað
kom sími. Annars komu krakkarnir á sím-
stöðina þar sem símtölin voru afgreidd
í smá skoti sem kallað var box. Það var
ekki einu sinni aflokað svo sá sem var við
símaafgreiðsluna heyrði allt sem sagt var.
Já, það var oft heilmikill erill í kringum
þetta, sérstaklega póstinn. Það var mikill
blaðapóstur, bögglar og bréf. Krakkarnir
skrifuðu mikið af bréfum og til þeirra barst
mikill póstur, bæði bréf og bögglar. Þegar
ég byrjaði að vinna kostaði viðtalsbilið
eina krónu og fimmtíu aura þegar talað
var við Egilsstaði, en mig minnir að það
færi upp í þrjár krónur á þeim tíma sem
ég vann við símann. Þegar símtalið byrjaði
var klukka sett í gang og kallað viðtalsbil
inn á línuna eftir þrjár mínútur, en menn
notuðu símann sparlega í þá daga og töluðu
ekki lengi. Það voru tvær línur hjá okkur,
önnur á innsveitina en hin á útsveitina. Svo
vorum við með eina línu í Egilsstaði og
aðra í Hjaltastað og á Borgarfjörð. Þeirri
línu stálum við stundum þegar mikið var
að gera og það var nú ekki alltaf mikil
ánægja með það. Það var líka mikil vinna
við að skrifa og senda reikninga. Í þá daga
Gamla símstöðin á Egilsstöðum sem tekin var í notkun 1952. Eigandi myndar: Ljósmyndasafn Austurlands.