Fróðskaparrit - 01.01.1953, Blaðsíða 120

126
Cholesterol-pleuritis
Rontgenmynd 19. 6. (2. mynd) sýnir eina 5X6 cm
stóra svullaholu í vinstra lungarúmi. Támið yvir apex,
lungakollinum, er nú minni, hjartað við miðmóti er komið
longur yvir aftur í vinstru lið. Yið lungafótin vinstrumegin
er ein vatnsskorpa, og frá hjartaskugganum gongur ein 1 cm
breiður kálkskuggi uppeftir-úteftir.
So við og við er hitin og flotið úr lungarúminum
minkað. Hæmoglobinmagn blóðsins, sum hevur verið niðri
á 50 er, aftaná blóðgávur hækkað til 75, og ætlanin er
at gera ein thorakoplastikk, kanska við decorticatio pleuræ.
Flotið er nú meira vág- og blóðkent, men cholesterin-
krystallirnar eru so at siga burtur.
Henda sjálvsama avleiðing av »vatni á lungunum«,
cholesterol-pleuritis, er nakrar ferðir í seinru árum umrodd
í Norðurlanda læknatíðarritum, serstakliga av Finnum.
Eftir Christensen og Andreasen (1953) er í óllum heims-
bókmentum sagt frá nókrum og 80 slíkum sjúkratilburðum.
Við cholesterol-pleuritis skilja hðvundar ein pleuritis
tórum innihaldi av cholesterin (feitti
og fitievnum) Hungnahindarvætuni. Oftast er lungnahindin
tjúkk og kálkut. Tuberklar eru í flestum fórum orsókin til
vatnið á lungunum, tíðugt pneumothorax. Tað verður við-
hvórt funnið ov nógv cholesterin í blóðinum, men mest, eins
og í hesum fóri, er cholesterinið í blóðinum ikki hækkað.
Um tær ymisku lærurnar um upprunan av cholesterin-
pleuritis skal verða víst til: Werta (1935). Blomquist
(1951). Christensen og Andreasen (1953), og Iversen
(1953).
Hjá óllum hesum hðvundum eru ávísingar til bókmentir
hesum evni viðvíkjandi.
Blomquist (1951) finnur m. a., at eitt lyndi til sjúkuna
má sigast at vera, tá ið cholesterol-pleuritis hjá 6 sjúklingum
við pleuritis báðu megin var at finna hjá teimum 5 báðu
megin. Hann umróðar eisini hugsan Cascellis (1939), har