Lögfræðingur - 01.01.1899, Page 30

30
Konrad Manrer.
svá skipt sem tíundum í fjóra sl;aði« (33. [26.] kap.): er
svo sagt, að biskup hafi gjört þessa viðbót eptir fyrirmæl-
um Jóns erkibiskups'). En fyrst og fremst er ekki sagt
alveg með berum orðum, hver þessi afgjöf er, og í annan
stað var viðbótin alveg gagnstæð fyrirmælum Jónsbókar
(Rekab. 10. kap. sbr. Framf. b. 9. kap. og rjettarbót 14.
júní 1314, 27. [24.] gr.) þess vegna vildu landsmenn
eigi taka viðbót þessa til greina, en Jörundur Hólabisk-
up fylgdi henni fram með valdi. Kærðu Norðlendingar
þetta fyrir konungi, og kom þá út konungsbrjef (um
1305) gegn þessu1 2 3). Auðunn rauði, biskup á Hólum,
vildi halda hinu sama fram, sem Jörundur biskups). Móti
þessu kom konungsbrjef 10. júní 13204). En skömmu
síðar gaf Jón biskup Halldórsson í Skálholti út skipun
27. okt. 1326 um, að fátækrahlutnum skyldi skipta í fjóra
staði, ef hann væri meiri en hundrað5 6), og var þessi skip-
un endurnýjuð með skipun Jóns Sigurðssonar, biskups í
Skálholti, 26. júlí 1345 °). Tveimur árum síðar vildi
Ormur Asláksson, biskup á Hólum. meðal annars halda
því fram, að fátækrahlutnum væri skipt sem tíund, en
Norðlendingar mótmæltu. Jón Sigurðsson biskup í Skál-
holti vildi koma sáttum á, en Norðlendingar neituðu að
leggja málið undir hann 7). þ>á var Norðlendingum stefnt
1) ísl. fornbrjefas. II. bls. 614.
2) ísl. fbs. II. bls. 346—347.
3) Laurentíus saga 35. kap. (Bisk. sög. I. bls. 834—835. og
893—894).
4) ísl. fbs. II. bls. 495—496.
5) ísl. fbs. II. bls. 613—614.
6) ísl. fbs. II. bls. 793 og 802.
7) ísl. annálar. Hafuiæ. 1847. bls. 272—276. J>að sjest ljóst af