Eir - 01.07.1900, Blaðsíða 21

Eir - 01.07.1900, Blaðsíða 21
133 dýrum, en verða að geymn sér meiri eða minni forðn. Rkki flskast heldur vel, ef menn geta jafnótt lokið veiðinni. Þar rekur þá að þvi sarna; monn vruða að fara svo með fiskinn, að hann get.i geymst óskemdur. [’á kemur sú spuming til athugunar, hvort unt sé að geyma kjöt svo, að það verði ekki verri fæða. Geymslunð/'erðimar eru tnargar, en allar i þvi fölgnar að verja rotnun, fara svo með matvælin, að rotnunarbakteriur þrífist eklci i þeim, þótt þær koinist að, eða drepa þær sein loða við, og varna síðan nýjum að komast að. Menn salta kjötið, reykja, þurka (herða), siirsa, ísverja og sjóða niður, og enn fleiri aðferðir eru til, eu tiðkast. eklci hér á landi svo ég viti. Saltað kjöt. og firkur tekur töhiveiðum breytingum öðrum en að bragðiuu. fað missir nokkuð af sínum eðlilega vökva; verður því þyrkingslegra og strembnara og tormeltara. Þegar það er bleytt upp og afvatnað, af þvi saltið hofir verið of mikið, nær það sér ekki aftur, en nokkuð af næringarefnum þess missist í vatnið, og enda i pækillnn, ef hann heflr staðið á því. Iteykt kjöt tokur í sig ýmisleg rotnunarverjandi ofni úr reyknum, sem voita því hið einkennilega bragð, og auk þess þornar það töluvert. Mönnum hæt.tir til að reykja of lengi, þurka of mikið. Sé það ekki gert, má segja að roykt kjöt og fiskur meitist vel, en ofhangið og þurt er það tortuggið og tormelt. Kjöt af landdýrum er ekki þnrkað hér á landi svo ég viti, on Færeyingar fara svo með kindakjöt. Fiskur er liertur enn, þótt lítið sé i sainauburði við það, sein áður var, þegar hann var verzlunarvara í útlöndum í góðn gengi. Hann hefir ákaflega rnikið af næringarefnum, BO hluta eggjahvítu- ofna af 100, en tannraun er að tyggja hann svo, að hann verði auðmeltur. Þó getur verið álitamál, hvort þessi tanmaun hefir ekki verið tönnunum holl. Vist er um það, að tannáta og tannpína hafa farið i vöxt um leið og harðfiskur livarf, hvort sem orsökin er þessi eða önnur. Freð- fiskur er aiiðtnggnastur og aðgengiiegastur fyrir meltingai-fær- in, Heitir þorskhausar hafa ekki mikið næringargildi, því að
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eir
https://timarit.is/publication/36

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.