Eir - 01.07.1900, Qupperneq 51

Eir - 01.07.1900, Qupperneq 51
163 hafl heyrt þess getið, að allar sknrðlækningar eru nú miklu hætturainni enn áður, vegna þess, að nú kunna læknar ráð lil þess, að varna sóttkveikjum að komast inn i sárin. Framför- in er fólgin í meiri þrifnaði, enn áður gerðist. Nú er aðferðin sú, ef eitthvað kveður að, að læknirínn hreinsar verkfæri sín (sýður þau), þvær nákvæmlega hendur sínar og húð sjúklings- ins, þar sem skera á, úr heitu sápuvatni, spiiítus og karból- vatni, býr um sár manna með líni og baðmull, en hefir áður drepið í þessum uinbúðum allar lifandi smáverur (með suðu eða á annan hátt). Læknirinn getur þannig varnað þvi, að sóttkveikjur komist í sár þau, sem hann sker, og varnarað- ferðin er — þrifnaður. Og hún bjargar daglega lifi margra manna. En skurðlækningar hafa tíðkast frá alda öðli og fjöldi manna lifði þær af - annars hefðu þær aldrei tíðkast. Oþrifn- aður á heimilum manna. hefir tíðkast frá alda öðli og fjölda margir lifa hann af, annars hefði hann ekki tiðkast. En ef sóttkvoikjur komast inn á sóðaheimilin, þá er sem þær komi í opið sár, þá er friðurinn úti. Ef það er taugaveikissóttkvoikja, þá kemst hún oftast í flesta eða alla heimilismenn; ef það er berklasóttkveikja, þá fer sjafdan hjá því, að fyrsti sjúkl- ingurinn beri veikina á aðra. Holdsveikin berst af einum á annan — á sóðaheimilum. Á þrifnaðar heimilum, þar sem sjúklingarnir eru vel hirtir og hafðir sér, ber það miklu sjaldn- ar við, að sú veiki smitti; það hefir frægasti holdsvoikisfækn- irinn nú á dögum sannað með fullurn rökum. Meinið er að inenn hafa ekki veitt þessu eftirtekt, ekki alþýðan; hún hefir ekki áttað sig á því, að það er sóðaskap- urinn, alls konar óþrifnaður innanhúss og utan, sem olur farsóttimar í landinu, og fleygir áfram útlendum farsóttum, þá er þær ber að höndum. Menn eru hræddir við hinn holdsveika mann, við hina brjóstveiku aumingja; menn eru forviða á því, að læknarnir skuli geta vitjað hinna sjúku dag eftir dag og ár eftir ár, án þess að það komi mjög oft fyrir að þeir smittist af sjúklingunum. Menn halda að læknnarir kunni einhvern leyni-
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80

x

Eir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eir
https://timarit.is/publication/36

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.