Eir - 01.07.1900, Qupperneq 80

192
Og þeir forvitnu eru furðu reikningsglöggir. Þeir segja
sem svo: Jú, hlessaðui læknirinn er vanur að svara
þegar liann er spurður um hvað gangi að. Nú vill
hann ekkert um þnð segja. Annaðhvort veit hann það
ekki, eða það er eitthvað „slæmt.“ Svo nærgöngulir eru
þeir, að þeir leggja hitt og þetta í þuð, ef þeir fá ekkert
svar.
] sttmum löndum ertt lækrtar okki skyldir að bera vitni
fyrir rétti um neitt það, sem þeir ltafa orðið vísari víð lækn-
isstörf sín. Slík ákvæði eru ekki til hér, því er miður, en
fyrir utan réttarhöld hvílir sannarlega engin skyida á þeim til
þess að seðja forvitni manna.
Þeir forvitnu geta orðið veikir eins og aðrir. Og ég vil
benda þeim á, að ef þeir fá greið svör upp á spurningar sínar
um aðra, mega þeir búast við að öðrum verði gefin greið
svör utn þá sjálfa. Ég held þeim sé sjálfum hentast að hlynna
heldur að þagmælsku læknanna, en að freista þeirra til að
afrækja hana. 0. M.
0*0^0-
Árgangur af ,,Eir“ kostar hérlendis 1 kr. 50 au., erlendis 2 kr.
Aldar-prentsmiðja.