Skírnir - 01.01.1860, Blaðsíða 51

Noregr.
FRÉTTIK.
53
en „hjálminn skygnda, hvítri líkan mjöll”, enda mun fár sjá kunna,
er les kvæbi þeirra, ab þau sé eptir Nor&mann, en hitt mundi
flestum vel skiljast, a& þau væri eptir danskan mann, er veri&
hef&i endrum og sinnum í Noregi.
II.
ENSKAR þJÓÐIR.
Frá
Rretum.
þri&ja febrúar 1859 gengu Englendíngar á þíng. Drottníng Vikt-
oría helga&i þíngi& og flutti erindi. í erindi hennar er geti& um
ýms lagafrumvörp, er fram ver&i lög&. Um vi&skipti Englands vi&
önnur lönd gat drottníng þess, a& hún hef&i gjört verzlunarsamn-
íng vi& Eússland, annan vi& Japan og hinn þri&ja vi& Kína; hún
hef&i og fengi& Napóleon til a& afnema flutníng mansmanna til
Alsírs (sbr. Skírni 1859, 105. bls.). Hún kva&st vilja gjöra sitt
sárasta til a& halda fri&i á í heiminum, hún vildi vernda réttindi
þau, er samníngar millum ríkja veitti löndunum, og hún vona&i,
að eigi væri a& óttast ófrið mikinn a& svo komnu. Eitt af frum-
vörpum þeim, er nú er or&i& a& lögum, var um eptirlaun embætt-
ismanna. Eptirlaunin eru sett á þann hátt. Sá ma&r, er þjónaö
hefir embætti 10 vetr, skal fá í eptirlaun 10/go af öllum launum
sínum, og enn 1 /oo í vi&bót ár hvert, er hann er lengr í embætti,
þar til hann hefir þjónað 40 vetr; fær hann þá 40/60, e&r tvo þriðj-
únga launa sinna, en enga fær hann vi&bót framar. Enginn fær
eptirlaun, nema yfirma&r hans votti, a& hann hafi þjónað með dygð
og sóma. Ef ma&r ýngri en sextugr bi&r um lausn og fær hana,
þá fær hann þó eigi eptirlaun, nema hann geti þann læknisvitnis-
bur&, gildan og gó&an, a& hann sé svo veikr á sál eðr líkama, aö
hann sé ófærr til þjónustu, enda er hann þá og skyldr að þjóna,
ef honum batnar sí&an. Enginn skal talinn embættisma&r, nema
hann hafi konúnglegt veitíngarbréf og hann þiggi laun sín úr al-