Skírnir - 01.01.1860, Blaðsíða 99

ftalia.
FRÉTTIR.
101
Englandi gengust fyrir samskotum handa þeim. Fengu þeir all-
mikib skotsilfr, dvöldu nú þar um hríb og tóku hressíngu, en snéru
þaban til Sardinín og haldast þar vií) sífcan. Helztir þessara manna
voru þeir Poerio og Settembrini. Poerio var ráhgjafi Ferdínands
konúngs 1848, og gjörhi sér þá svo mikib far um aíi mifela málum
meb þjóhinni og konúngi, aö hann komst í mestu ónáö hjá flokki
oífrelsíngja, og sótti því um lausn frá ráþsmennskunni og fékk hana.
Nú var hann kosinn á þíng, og varfe hann þá eitthvaÖ viöribinn
félag, þafe er menn höfíiu þá stofnab, þótt heimulegt væri, til aí)
fá Itali í eitt bandafélag gegn öllum erlendum óvinum.
Frans konúngr, annarr mel því nafni, tók nú ríki eptir fö&ur
sinn. Hann breytti um ráhgjafa, þótt eigi væri þaB þjóbinni í hag.
Frakkar og Englar gjörbu þangaö aptr erindreka sína, því síöan
sumariö 1857 hafa þeir enga sendiboSa haft í Napóli. Ferdínandr
konúngr haffei litlu fyrir andlát sitt lýst yfir því, aí> landib væri
allt í ófri&i. Frans breytti eigi þessari skipun fö&ur síns, og í engu
slaka&i hann til vife þegna sína, heldr kvabst hann halda mundu
upp teknum hætti föfeur síns. Illr kurr hefir síban veriÖ í Púl-
verjum, en þeir hafa þó enn eigi hreift sig, enda eigu þeir óhægt,
því allt er fullt af hermönnum og lögregluþjónum, og hverjum
manni er varpafe í dýflissu, er grunafer verfer um græsku vife kon-
únginn. f>ótt nú svo kunni afe vera, afe Púlverjar sé miklu lassa-
legri menn en aferir Italir, þá er eigi líklegt afe svo búife megi
lengi standa, og margt bendir þegar til þess, afe hér verfei á ein-
hver umskipti. Herrinn þykir ótrúrr og margir herforíngjar hafa
verife settir í höpt, en lýferinn er ókyrr og alþýfea manna óróleg.
Stjórn páfa afe Eóma lýtr jafnan fremr afe öllum kristnum
heimi en afe landinu, sem hann byggir, efer þjófe þeirri, er hann
hefir yfir afe ráfea. Fyrir því eru þafe engin undr, afe saga hans
komi því nær eingöngu vife ófrifeinn milli Frakka og Sardinínga og
Austrríkismanna. þafe er og svo, enda kemr hann í raun réttri
meira vife sögu þessa, en aferir höffeíngjar á Ítalíu. Skömmu eptir
nýár 1859 var altalafe afe páfi heffei mælzt til þess vife Napóleon,
afe hann kallafei heim til Frakklands herlife sitt í Róm, mefe því afe
hann þyrfti eigi lengr á því afe halda. Eigi varfe þó af því aö
herlifeife færi, og eigi hefir þafe enn farife; hafa Frakkar bariö því