Skírnir - 01.01.1860, Blaðsíða 83

Frnkkland.
FRÉTTIR.
85
skuldum vafi& sem Frakkland, og þó liggr því vi& þroti, en engi
hætta er á ferfeum á Frakklandi í þeim efnum. I fjárhagslögum
Frakka 1859 er til tekií), aí) verja skuli 530,173,698 franka til
leignagjalds og skuldalúknínga; en þaí> er nú fremr í orbi en á
borbi, ef aí> vanda lætr. Keisarinn hefir 25 miljónir franka í bor&fé
ebr lífeyri. Til hermála ganga 337,447,000 franka og til skipa-
libsmála 122,757,482 fr.; til almennrar uppfræbíngar, e&r réttara
sagt, til skóla og annara menntastofnana ganga rúmar 20 milj. fr.,
en til kennidóms og kristinna mála er variÖ nálega 47 milj. fr. Til
jar&yrkju alls konar, til verzlunar málefna, vegabóta og annara al-
mennra starfa ganga samtals 98 miljónir franka. Til Alsírs og
annara nýlendumála fara rúmar 36 milj. fr.; en í annan staí) eru
tekjurnar af Alsír taldar um 21 miljón franka.
Um sama leyti, sem Frakkar komu til þíngs, kom á prent
ritgjörb eptir La Guéronniére, er hét „Napóleon þribi og Ítalía”.
Rit þetta fiaug út um víöa veröld, því allir þóttust vita, afe Nap-
óleon keisari ætti mikinn þátt í samníngi þess, eigi sí&r en ábr
var um ritib „Napóleon þriíii og England” eptir sama höfund (sbr.
Skírni 1859, 94. bls.). í ritlíngi þessum er fyrst getiíi, hvílíka
fornöld Italir hafi átt, þá er vikií) til þess, hversu nú sé ástatt
um efni þeirra og sjálfa þá, aí> þar sé tveir flokkar manna: þjóö-
ernisflokkr og byltíngaflokkr efer uppreistarflokkr; sí&an er drepib
á sögu þeirra síSan 1848, og er um lei& bent til þess, hversu
Englar hafi stutt þjó&mál ítala og frelsi þeirra, eigi sízt í þá daga,
er Gla&steinn var sendr til Ítalíu, svo og þá er Englendíngar studdu
fastlega þa& mál, a& gjör&ama&r Sardinínga fékk sæti á fri&arfund-
inum í París vori& 1856. Sí&an er minnzt á kjör ítala og vandræ&i
þeirra, á stjórn páfa og embætti hans og hversu ör&ugt sé fyrir
hann og eigi sí&r óhentugt fyrir þegna hans, er hann ver&r a& hafa
lykla himnaríkis og stjórntauma veraldlegs ríkis í sömu hendi. J>ess
er og enn geti&, hversu Austrríkis keisari sé óvinsæll af allri al-
þý&u sinna manna á Ítalíu, en þó sé hitt verra, er hann hafi ráö
smáhöf&íngjanna á Ítalíu í hendi sér, og geti því skamtaö þeim úr
hnefa vald og vir&íngu en þegnum þeirra ófrelsi og álögur. A&
lyktum snýr hann máli sinu a& því, hva& nú sé til rá&s a& taka.
þar talar höfundrinn a& visu á huldu, en rá&a mátti þa& af or&-