Andvari - 01.01.1983, Síða 93

ANDVARI
PRESTSDÓTTIRIN FRÁ REYKHOLTI
91
Hér á höfundurinn að sjálfsögðu við tímaskeið það, er hann bjó á Fitjum.
Næstu vísu á Sigurður að hafa ort á þriðju jólum sínum á Fitjum:
Áður hafði’ eg yndi’ og skjól
ævi minnar lengst um ról.
Nú er gleði-sortnuð-sól
sextugustu og fimmtu jól.
Hafi gleðisólin nokkru sinni skinið vermandi um Sigurð Helgason, eftir að
hann tók sér bólfestu á Fitjum, þá hefur hún sortnað ískyggilega fljótt. Hug-
renningar sínar orðar hann í eftirfarandi vísum:
Hér hef ég fargað hugarkröftum,
hrelling marga sinnið ber.
Burt úr varga klóm og kjöftum
kýs ég bjarga sjálfum mér.
Illt er að vera 'i þeim hrepp
eða veita búi stoð,
þar ýtar hafa’ að iljalepp
áttunda og fjórða boð.
Þótt Fitjahlíð sé unaðsfögur og ilmur þar úr jörð heillandi í gróanda vors-
ins, Skorradalsvatn sindri ljúflega þar í nánd í sumarsól og snegli töframyndir
umhverfisins í fleti sínum, þá var Sigurði Fitjabónda slík náttúrufegurð einskis-
virði, fyrst hamingjusólin var sortnuð. - Þessi aldni sægarpur og búhöldur er
kominn þarna í algjörlega framandi umhverfi uppi í afdal, rétt eins og hann
sé búinn að tapa áttunum. Og ef við athugum umhverfið nánar, komumst við
brátt að raun um, að það er ekki aðeins hjónarígurinn og sundurþykkja á heim-
ilinu, sem slekkur flest eða öll gleði- og vonarljós Sigurðar Fitjabónda, heldur
var á þessu tímaskeiði drvkkjusvoli í grenndinni, sem hafði það sér til fagn-
aðarauka í ölæðinu, að setjast að vissum mönnum, bera á þá alls konar vammir
og skammir til þess að þjóna áfengispúkanum. Einkum urðu þeir fyrir barðinu
á þessari kempu, sem mesta höfðu yfirburði andlega og efnalega.
Sigurður Helgason fór ekki dult með það, að hann hataði áfengispúkann
og taldi hann erkifjanda mannkynsins.
Fyrir drykkjusvola og ruddamenni var því ef til vill freistandi að hafa
tnenn með slíkum hugsunarhætti að skotspæni. Eftirfarandi visu varpaði Sig-
urður Helgason eitt sinn fram til þess að láta sluma í fyllirafti. Vísan nefnist:
Við drykkjumann ofurölvi. Hún birtist í Snót og er þannig: