Menntamál - 01.04.1962, Qupperneq 18

8
MENNTAMÁL
í þau ganga, eða aðeins til barnakennaranna, með öðrum
orðum, hvort stofna skyldi hreint stéttarfélag, samtök
manna, sem áttu samleið á námsbraut, í lífsstarfi, launa-
greiðslum og umbótum margs konar, eða halda skyldi
áfram stefnu Hins íslenzka kennarafélags, að allir, sem
vildu, gætu gengið í félagið, jafnvel þó að þeir væru ekki
kennarar, en aðenis velviljaðir félaginu. Fjórir menn úr sjö
manna nefndinni stefndu að stofnun sambands íslenzkra
barnakennara og héldu þannig saman um höfuðatriði þess
frumvarps, sem samið hafði verið og lagt fyrir fundinn
í upphafi, en hinir þrír höfðu hver sitt sjónarmið. Meiri
hluti nefndarinnar var víttur með hörðum orðum en
klökkum rómi meðal annars fyrir það að leyfa sér að
ætla að útiloka frá félagsskap okkar, með fullum rétt-
indum, aðra eins úrvals menn eins og skólastjóra Kenn-
araskólans og fræðslumálastjóra. Þetta er aðeins sýnis-
horn af því, sem deilt var um. Meiri hluti nefndarinnar
var í minni hluta á fundinum, þó að sú stefna að stofna
Samband íslenzkra barnakennara sem hreint stéttarfélag
sigraði að lokum með samantvinnuðu harðfylgi minni
hluta fundarins og friðarsamningi allra á kvöldfundi 17.
júní 1921.
Skal ég nú skýra þetta nokkuð nánar:
1. gr. frumvarps þessa, sem samþykkt var og ég hef
nokkuð rætt um, hljóðaði þannig:
„Það er tilgangur sambandsins að auka samvinnu og
samtök með íslenzkum barnakennurum, efla menntun og
áhuga stéttarinnar og gæta hagsmuna hennar og vinna
að umbótum og framförum í uppeldismálum þjóðarinn-
ar.“
í 2. gr. segir meðal annars:
„Þeir einir eiga rétt á að vera í sambandinu, sem gegna
kennarastöðu eftir lögum um skipun barnakennara og
laun þeirra, svo og þeir menn, sem hafa með kennara-
prófi hlotið rétt til barnakennarastöðu.“