Menntamál - 01.04.1962, Side 39

MENNTAMÁL
29
til húsa í Ármannsheimilinu. Þá segir enn í lögunum,
að þegar komin séu á stofn mörg slík skólaheimili, skuli
ráðherra með reglugerð setja sérstök ákvæði um almenna
námsskyldu þeirra fávita, sem unnt þykir að veita nokkra
fræðslu, þá væntanlega t. d. ákvæði um skólaskylduald-
ur þeirra. Það ákvæði vantar enn. Nú er það augljóst,
að vanþroska börn eru að öllu leyti seinni til en jafn-
aldrar þeirra og ættu því að vera fræðsluskyld lengur
en þeir. I Danmörku er vangefið fólk t. d. samkvæmt lög-
um skólaskylt til 21 árs aldurs.
I lögum þessum er einnig gert ráð fyrir reglugerð um
undirbúningsmenntun fávitakennara. Hún er heldur ekki
til. Enn í dag eru sárafáir menn hér sérmenntaðir í þess-
ari grein, og allir hafa þeir orðið að stunda nám sitt er-
lendis. Mér er kunnugt um, að einhverjir þeirra hafa
fengið styrk frá Barnaverndarfélaginu til námsins. Það
væri afar æskilegt, ef Kennaraskólinn væri þess umkom-
inn að sérmennta menn í þessari kennslugrein. Enn frem-
ur þyrftu að vera fyrir hendi ákvæði um, að kennarar
vangefinna séu mun betur launaðir en aðrir, því að slík
kennsla er skiljanlega mun erfiðari en önnur og útheimtir
mikla þolinmæði.
Árið 1946 voru sem kunnugt er sett ný fræðslulög. Þar
segir svo m. a., að nemendum í barnaskólum skuli séð
fyrir tilsögn í lögskipuðum námsgreinum, hverju eftir
sínum þroska. Enn fremur segir þar, að börnum, sem að
dómi hlutaðeigandi kennara, skólastjóra og skólalæknis
skorti hæfileika til að stunda nám í almennum barna-
skóla, skuli séð fyrir stofnun, sem veitir þeim uppeldi og
fræðslu við þeirra hæfi. Langt er síðan hér var settur
á stofn málleysingjaskóla, og blindraskóli hefur starfað
um alllangt skeið, og er það vel. En vangefin, seinþroska
og taugaveikluð börn hafa orðið útundan í framkvæmd
fræðslulaganna til þessa.
Ég vil enn einu sinni víkja sögunni að lögunum um