Menntamál - 01.04.1962, Síða 74

64
MENNTAMÁL
anna til þess að komast í vináttutengsl við jafnaldrana
á þessum árum, verðum við að draga þá ályktun, að
flokkaldurinn sé mikilvægur undirbúningstími varðandi
okkar félagslega þroska. Niðurstaða okkar hlýtur því
einnig að verða sú, að skólinn hafi hér að gegna miklu
hlutverki, sem hann engan veginn getur skotið sér und-
an: að veita nemendunum einnig í þessu tilliti alla þá
aðstoð, sem unnt er.
Stærð flokkanna.
Ef við virðum fyrir okkur börn, sem eru að leika sér,
komumst við að því, að ef þau eru mörg, leika þau sér
venjulega ekki öll saman. Þau hafa skipt sér í hópa, leik-
flokka, sem hafa síbreytilega félagatölu, vegna þess að
sumir krakkarnir fara yfir til annarra flokka og önnur
koma í staðinn. Félagatalan fer eftir kynnum þátttak-
enda og þeim leik, sem er ráðandi hverju sinni. Viss hluti
barna unir sér vel í stórum hópi, önnur kjósa heldur einn
eða tvo félaga. Almennt skoðað mætti segja, að leikflokk-
arnir séu hlutfallslega stórir í samanburði við hina raun-
verulegu starfsflokka.
En þessir síðarnefndu eru einnig breytingum háðir, —
þótt það sé innan miklu þrengri marka. í þeim tilfellum
virðast breytingarnar ekki vera háðar tegund starfsins,
svo að neinu nemur, heldur algjörlega einstaklings-
bundnar.
Þegar nemendurnir mynda flokkana á frjálsan hátt,
kemur oft fyrir, að þeir hópast býsna margir saman,
stundum kannske sex, sjö eða átta, en miklu algengara
er þó, að þeir séu ekki nema fjórir eða fimm. Ef við at-
hugum náið starfsgetu og starfshætti flokkanna og tengsl-
in milli félaganna, verður okkur ljóst, að þeir, sem mynd-
uðu stóran flokk, eru ekki ein samstæð heild.
Innan lítilla flokka, þar sem félagar eru aðeins tveir