Eimreiðin - 01.01.1960, Side 47

EIMREIÐIN
35
ur. Og ekki ætti hann að vera fífl,
hann á ekki kyn til þess. Hann get-
Ur lært, ef hann vill og fær sæmi-
iega kennslu. — Ég hef kostað stór-
ie til aukakennslu fyrir hann, og
sauit rétt skríður hann. Er þetta
Uokkur hemja? — Sýndu kennaran-
Ulu þarna prófskírteinið þitt,
Nonni,... ef hægt er að kalla þenn-
ari skítableðil prófskírteini.
Drengurinn dró bögglað skír-
teini upp úr brjóstvasa sínum og
^ékk mér.
Satt var það, aðaleinkunnin var
skelfiiega lág, og það sem verra var:
takastar voru einkunnirnar í veiga-
utestu námsgreinunum.
~~ Já, hvernig lízt yður á? spurði
^°rstjórinn og sendi þykkan reykj-
arstrók framan í skólastjórann, sem
körfaði óttasleginn undan og hóst-
aði- — Haldið þér, að þetta séu
kennarar, þessi ósköp! Og strákur-
lnu á að taka landspróf í vor.
Mér kolbrá. Þá var piltinum
yafalaust ætlað að setjast í bekk-
lnn, sem ég hafði verið að kenna í.
~~ Landspróf? spurði ég ósjálf-
rátt og varð litið á skírteinið aftur
svo á piltinn, sem hímdi í skot-
Iuu hjá skápnum og þorði ekki að
hta upp.
"■ Já, landspróf. Hann verður og
uann skal. Hann á að verða lög-
iræðingur eða hagfræðingur. Firm-
a® þarf á þess háttar manni að
halcla. Svo á hann að verða for-
stjóri með mér og taka við af mér.
hað þýddi víst lítið að ætla sér
telja þennan viljasterka mann
°fan af þessari fásinnu. Samt vog-
aðl ég að reyna:
~~ Er það nú nauðsynlegt, for-
Rngnar Jóhanncsson
stjóri? Það lield ég, að þér hafið
hvorki tekið lögfræðipróf né hag-
fræðipróf og stjórnað þó yðar fyrir-
tækjum með öruggum höndum,
eins og alþjóð er kunnugt.
Forstjórinn þótti lofið sýnilega
nokkuð gott. En hann var of verald-
arvanur maður til að láta blekkjast
af fagurgala.
— Já, það voru aðrir tímar, þeg-
ar ég var að brjótast áfram með
tvær hendur tómar. Ég vann mitt
fyrirtæki upp sjálfur smátt og
smátt og er öllum hnútum kunn-
ugur frá upphafi. En strákurinn
hefur aldrei dyfið hendi sinni í
kalt vatn, fremur en ungir menn
yfirleitt nú á dögum, þegar feður
þeirra hafa nóg fyrir sig að leggja.
Hann þarf að undirbúa sig, læra.
Og nútíminn krefst prófa og sér-
þekkingar, þótt við gömlu menn-