Eimreiðin - 01.01.1960, Qupperneq 55

EIMREIÐIN
43
°kkur þá toddýglas saman og spil-
Um piquet stundarkorn.
Þetta kvöld sat ég í stofukrókn-
Um hjá Sigurði. Hlýtt var og nota-
iegt í stofunni, en haglél buldu á
ghiggunum. Við sátum í þægilegum
st(’>lum, höfðum rjúkandi toddý-
glösin fyrir framan okkur á lágu
horði, tottuðum vindla og létum
ta.ra vel um okkur og þreytuna líða
Ur okkur eftir erfiðan kennsludag
• • • Þá var barið á dyrnar.
~~ Kom inn! kallaði Sigurður
hátt.
Kyrnar opnuðust hvatlega og for-
stjorinn vatt sér inn. Hann var
gustmikill og brúnaþungur og
sueri sér þegar að Sigurði, en lét
Sem hann sæi mig ekki.
~~ Þér eruð Sigurður kennari,
bykist ég vita, sagði hann og kynnti
s*g- — Ég á erindi við yður. Ég
heyri sagt, að þér séuð dugandi
hennari, en slíkir ntenn munu vera
fátíðir í þeirri stétt. Viljið þér taka
s°u minn í einkatíma og koma
honum upp við landspróf í vor.
hhinn á að fara í Menntaskólann og
Sv° t háskólapróf. Ég skal borga
yftur tvöföld eða þreföld kennslu-
kiin, ef þér viljið gera þetta.
~~ Ég tek aðeins taxtakaup, sagði
Sigurður fastmæltur.
~~ Það er bara aumingjadómur
•>ð þiggja ekki hátt kaup, ef manni
ýðst það. En þér um það, aðalat-
'tðið er að þér viljið gera þetta.
. 1 ‘'hurinn er að vísu latur, en léleg-
11 °g ábyrgðarlausir kennarar hafa
e>’ðilagt hann. Þér eigið að koma
'°num á strykið.
. 'iigurður spurði nokkurra spurn-
"'ga, en svo fór, að hann lét til leið-
ast fyrii' kapp og eftirgangsmuni
forstjórans, að taka piltinn í einka-
tíma. Forstjórinn þakkaði og bauð
lionum ríflega fyrirframgreiðslu,
en Sigurður afþakkaði. Þá kvaddi
forstjórinn hann með virktum og
snaraðist út. Hann virti mig ekki
viðlits og enn síður að hann vrti
á mig.
Ég hafði ekki lagt orð í belg í
þessu samtali.
— Þarna léztu leika þokkalega á
þig, karlinn, sagði ég nú. — Það er
ekki hægt að kenna þessum dreng.
— O, ég hef þá fyrri fengið þung-
an þorsk á mitt færi, svaraði Sig-
urður. — Eigum við ekki að fá okk-
ur slag.
Og hann fór að stokka spilin.
Morguninn eftir kom Nonni í
fyrsta skipti of seint í skólann.
Venjulega kom hann góðri stundu
áður en fyrsta kennslustund átti að
byrja.
Hann var óvenjulega niðurdreg-
inn og utan við sig þennan morgun
og leit illa út, rauðeygur og dökk-
ir baugar undir augunum, eins og
hann hefði ekki sofið.
Ég yrti ekki á hann í fyrstu
kennslustundinni; næstu tvær
stundir kenndi ég annars staðar, en
kom aftur í þennan bekk í fjórðu
stund. Ég gaf Nonna strax auga og
sá, að sálarástand hans hafði sízt
batnað. Oft hafði hann verið ann-
ars hugar í tímum, en nú tók út
yfir. Hann virtist bókstaflega ekk-
ert vita, hvað var að gerast í kring-
um hann og bekkjarbræður hans
skiptu sér ekkert af honum.
Ég ætlaði að reyna að hressa hann