Eimreiðin - 01.01.1960, Side 102

90
EIMREIÐIN
íslandi í dag, liafi á stuttri ævi mátt lifa
strangari daga en margur annar. Og
alltaf er verst, þegar óreiðan hittir þá,
sem ekki hafa sáð til liennar. Og þetta
er einmilt inntak skáldsögunnar Sólar-
hringur, sögunnar af Asmundi Clay.
I. G. Þ.
Karl Bjarnhof: FÖLNA STJÖRNUR.
Þýðandi: Kristmann Guðmundsson.
Almenna bókafélagið.
Karl Bjarnhof er Dani. Hann er
blindur. Hann ólst upp í fátækt. Fað-
ir hans var sænskur verkamaður,
draumlyndur, einfari. Móðir lians var
dönsk, góð móðir, nærgætin, barðist
fyrir heimilinu. Drengurinn var sjón-
dapur frá fæðingu. Vegna vanþekk-
ingar foreldra og kennara og þeirrar
viðleitni drengsins, að dylja galla sinn,
tókst ekki að bjarga sjón hans. Og að
lokum missti hann sjónina til fulls. —
Karl Bjarnhof átti erfiða æsku meðal
jafnaldra sinna. Þeir álitu hann utan-
gátta, skrítinn, lögðu hann til jafns
við annan leikfélaga, sem var hálfviti.
Drengurinn rak sig á, fálmaði fyrir
sér, sá ekki litbrigði jarðar, aðeins
það sem var næst honum og beint
framundan. Hann var næmur, mundi
allt, sem hann las eða heyrði, gleymdi
nær engu. — Þrátt fyrir galla sinn lærði
hann á hljóðfæri og var mjög músik-
alskur. Síðar gerðist hann blaðamaður
— og varð brátt í fremstu röð þeirra.
Sérgrein hans voru viðtölin og eru
mörg viðtöl hans fræg. Síðar gerðist
hann starfsmaður útvarpsins. — Danir
segja um liann: „Han har klæbehjerne.
— Þeir eiga við það, að minni hans sé
svo frábært, að hann gleymi engu. —
Hann komst í fremstu röð danskra rit-
höfunda með bókunum: Stjernene
blegner, Fölna stjörnur, og Det gode
lys, Ljósið góða. — Hin fyrri segir frá
bernsku blinda drengsins, hin síðari
dvöl hans á blindraheimili. Fölna
stjörnur lýkur, þegar hann fer á
blindraheimilið. — Stíll Bjarnhofs er
frábær, kyrrlátur, heiður, manni flýg'
ur í hug þungt fljót á góðviðrisdegi.
sem streymir fram djúpt og hreint.
Hvergi kennir beiskju, þögul hryggð
milli lína, ótrúlegt umburðarlyndi
gagnvart æskufélögunum, sem oft
sýndu lionum þó kulda og tillitsleysi.
stundum jafnvel útskúfuðu lionum. —
Kristmanni hefur tekizt mjög vel að
ná þessum hárfína stíl, mýkt hans og
kyrrð. Þetta er góð bók í orðsins rétta
skilningi. Enn er ekki vitað hvenær
annað bindið kemur út, en ekki má
verða löng bið á því. Báðar hafa þess-
ar bækur verið þýddar á mörg tungu-
mál. VSV
Jón Dan: TVÆR BANDINGJA-
SÖGUR.
Almenna bókafélagið.
Nótt í Blœng:
Hér eru tvær skáldsögur í einni bók-
Hvor þeirra hefði sómt sér vel í sjálf-
stæðri bók — og er því uppátæki út-
gáfufélagsins undarlegt. — Þó xna
segja, að það réttlæti útgáfu þeirra
beggja í einu, að þær er um líkt efnn
fjötrana á mannssálinni: kompleksið-
Jón Dan er sífellt að stækka sem skáld-
Það kæmi mér alls ekki á óvart, þó að
hann yrði settur á bekk með öndveg-
isskáldum okkar innan tíðar. Hefur
og sannarlega þurft minni afrek til að
komast á þann bekk eins og síðasta
úthlutun listamannalauna sýndi,
ákvörðun stjórnar rithöfundasjóðs
Ríkisútvarpsins — og útgáfa Menning-
arsjóðs á svokölluðu úrvali Ólafs Jd'
hanns, — allt eins og þruma úr heið-
skýru lofti og að óvörum. — Jón Dan
nýtur einskis styrks eða viðurkenning-
ar frá opinberum aðilum. —