Morgunblaðið - 13.10.1987, Page 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 13. OKTÓBER 1987
hafi verið innan við fyrsta tuginn
þegar platan sú kom út, þá er hún
sjálfsagt til á flestum heimilum,
enda seldist hún í yfir fjórtán þús-
und eintökum á sínum tíma.
Sviðsframkoma Meat Loaf var
greinilega vel til þess fallin að ná
til áheyrenda og það gekk eftir.
Þó féllst hún ekki í öðru en að
strunsa fram og aftur á sviðinu og
glenna sig framan í hljóðfæraleik-
ara og áheyrendur. Einna mesta
hrifningu vakti þegar hann hristi
Síðasta laugardagskvöld
hélt bandaríski rokk-
söngvarinn Meat Loaf
tónleika í ReiðhöUinni i
Víðidal sem vel á fimmta þús-
und áheyrendur sóttu.
Það mátti sjá þegar við inngang-
inn að ekki er Reihöllin vel ætluð
til að taka við slíkum flölda, a.m.k.
ekki auðveldlega, því t miklu stappi
stóð við að koma fólki inn í húsið
þrátt fyrir góða frammistöðu dyra-
varða. Voru margir orðnir illa
haldnir af kulda og troðningi þá
er þeir loks komust inn. Innandyra
er Reiðhöllin ekki svo illa til þess
fallin að þar séu haldnir stórtón-
leikar, en þó má færa margt til
betri vegar.
Stuðkompaníið átti að hefja tón-
leikana en ekki varð af því af
einhverjum orsökum. Ekki var þó
hægt að merkja að nokkur sýtti
það, enda voru allir komnir til að
sjá Meat Loaf. Hann kom stðan á
svið stuttu eftir hálf tíu og hóf
tónleikana með miklum látum.
Reyndar lét hann tvær íturvaxnar
stúlkur í aðskomum fatnaði sýna
sig fremst á sviðinu til að byija
með, en þær eru víst systur og
sungu bakraddir á tónleikunum.
Þrátt fyrir þá sýningu voru áhorf-
endur ekki vel með á nótunum
framan af og reyndar var sem

hljómsveitin væri ekki vel með á
nótunum heldur, en allt lagaðist
og í öðru lagi fékk Meat Loaf
áheyrendur til að taka undir þó
líklegast hafi fæstir þekkt lagið,
hvað þá kunnað textann. Þegar
kom að laginu Rock and Roll Merc-
enarys, sem flestir þekktu, tók þó
steininn úr og á flórða þúsund við-
staddra tók hressilega undir. Ekki
var síðri söngur á laginu You Took
the Words Right Out of My Mouth,
sem var á plötunni frægu Bat Out
of Hell. Þó flestir söngvaranna

sig og skók og var hann í svita-
baði áður en langt um leið. Stúlk-
umar tvær sem voru til skrauts
gerðu einnig sitt til að auka á sefj-
unina og mikla hrifningu vakti
þegar Meat Loaf gerði sig líklegan
til að afklæða aðra þeirra, sem lét
sér það vel lynda. Hápunktur tón-
leikanna var, eins og við mátti
búast, tuttugu mínútna útgáfa af
Paradise By the Dashboard Light.
Þar kom sér vel leikreynsla Meat
Loaf, en stór hluti lagsins fólst í
æsilegum faðmlögum hans og ann-
arrar systranna. Eftir það náði
æsingurinn ekki eins hátt, enda
áheyrendur famir að þreytast og
margur orðinn móður af hitasvækj-
unni sem var niðri í sal. Var enda
alltaf verið að bera unglinga í öng-
viti baksviðs. Þá var þó hátt I
klukkustund eftir af tónleikunum
og er þá með talið að Meat Loaf
var klappaður upp fjórum sinnum.
í uppklappslögunum brá hann fyrir
sig lögum eftir aðra, þ. á m. tveim-
ur lögum eftir Chuck Berry, Johnny
B. Goode og Roll Over Beethoven.
Útsetningar í þeim lögum voru
ekki eins yfírdrifnar og í þvi sem
áður hafði komið, en samt náði það
ekki að vera hreint rokk, enda er
það ekki í samræmi við þá tónlist
sem Meat Loaf kýs að syngja.
Kannski mæti kalla hana synfóníu-
rokk, sem markast þá af ofhlöðnum
útsetningum og langdregnum
milliköfíum.
Hljómsveitin sem lék undir var
vel skipuð, þó á stundum hafí
manni fundist bassaleikarinn vera
betri sönvari en bassaleikari. Stúlk-
umar settu sinn svip á það sem
fram fór með eggjandi hreyfíngum,
en ekki er hægt að segja að þær
hafí haft miklar söngraddir. Þær
komust þó nokkuð vel frá sínu.
Meat Loaf sjálfur var lengi í gang
hvað sönginn varðar, en sýndi þó
að hann hefur nokkuð sterka rödd,
þó ekki sé hún að sama skapi þýð
eða fögur. Áheyrendum stóð þó
nokkum veginn á sama um það
hvað fram fór á sviðinu, þeim var
nóg að geta greint lögin og litið
Meat Loaf. Gilti þá einu þó lög
kappans væru öll fremur keimlík
og erfítt að greina hvað var hvað.
Hljómur f Reiðhöllinni var ekki sem
bestur, en kannski alveg nógu góð-
ur fyrir þá gerð rokktónlistar sem
þama var í boði og víst er að áheyr-
endur, sem flestir vom vel við skál,
kærðu sig koltótta.
Arni Matthíasson
1
Morgunblaðip/Svemr